Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

O nun Adı AŞK

[color=red]O nun ADI AŞK…
‘’AŞK,topuklarından etine kadar işlemiş bir nasırdır,
YA canın acıya acıya adım atacaksın,
YA da canını acıta acıta söküp atacaksın,
Her iki yolda da tek bir gerçek olacak ;
Canın ÇOK AMA ÇOK YANACAK’’…Mevlana … nitekim yanıyorda


Sana seni anlatıyorum AŞKIM,titrek bir elin avuçlarında.
yitirdiğim aşkımı arıyorum O koca çınarın bakışlarında.
Ben anlattıkça büküyor sanki boynunu ‘’aşk böyle bir şey İşte ‘’
der gibi.O muhabbet sokağının Görkemli,asaletli,kendinden emin,(ukala J)
muhteşem Çınar’ı…Tıpkı senin gibi.Bense sonbahar rüzgarında dalından kopmuş
kuru bir yaprak gibi dönüp duruyorum etrafında.asaletine hayranlığım her gün biraz daha artıyor .şu an farkında olduklarımın hiç birini bilmezken aşık olmuştum O na.yüregimin derinliklerinde sanki eksik bir yap boz duruyordu.nasıl bir güçtü söylesene EY koca Çınar.
O eksik parçalarla beni buluşturan gönlümü çoşturan.kuru bir yaprakken yeşertip canlandıran.

İçimde hep cevapsız sorular büyüyordu her geçen gün. neden O.neden AŞK.O ne yapmıştıda AŞIK etmişti kendine?Neydi rabbimin bende gördüğü ?

Aşk yaktıkça sorularda bir bir cevap buluyordu.kendimi sanki bu dünyaya aitmiş gibi hissetmekten kurtulmuş,yarışlarda koşturan atlar gibi hızlı yaşamaktan vazgeçmiştim.her şeyi sindirmeye yaradanın rahmetindeki güzellikleri keşfetmeye başlamıştım.anlamlı farkında geçen zamanları tercih etmek istiyordum.sanki etrafımda Ondan başka kimse yok tu.gözüm ondan başkasını görmek ,kulagım ondan başkasını duymak istemiyordu.oysa onun isteği bu değildi.varlığımızın nedenini sorguluyor,insanlığın özünü yaşamaya çalışıyordu.benim çektiğim acılar onun umurunda bile değildi.biliyordu ki doğruya açılan kapılarda bu acılar birer altın anahtardı.döktüğüm her damla her gözyaşında ondan uzaklaşmaktansa ona doğru daha çok yaklaştığımı hissediyordum.ben yaklaştıkça o kaçıyor du.belkide bu kaçışı nefsinden di.oda birazcık olsun sevmişmiy di beni.bunu hiç bilemeyeceğimi biliyordum… farkettim ki kendimden bile çok düşünür olmuştum.biyerlerde hata yapıyordum ama nerde?hatalı olduğumu kabullensem sorunu çözebilecektim.ama ben sürekli kötü bir şey yapmadığımı ona çok değer verdiğimi söylüyordum.oysa en büyük kötülüğü kendime yaptığımı söylüyordu.
SENİN İHTİYACIN OLAN BENDE DEGİL SENDE diyordu belkide.haklıydı hem de çok.
Bunu anlamak ne kadar zor olduysa ne kadar çok canım yandıysa da vazgeçmek istemiyordum.

Düşünen insana uyku yok derdi…benide uykularımdan etti.uykusuz geçen her hece bende bir ampul gibi ışık oluyordu.sanki yeni yeni gözlerim görmeye başlamıştı.görmek her zaman iyi değil derdi…gözlerdeki perde kalkınca hakkı, doğruyu gördükçe,yaşamdaki çirkinlikleride daha net görmeye başlamıştım.yavaş yavaş ağaca değil,ağaçtaki meyveyi verene odaklan sözünü kavrıyordum.evet önce O na aşık olmuştum sonra aşkın ta kendisine.bak Mevlana da diyor her iki yolda da tek bir gerçek olacak canın çok ama çok yanacak…nitekim yanıyor da…
Kolay degil benimle yolculuk derdi.bende kendimi bildim bileli zor olanı severdim.duvarlarımı süsledim hep Onun sözleriyle BANA ZOR YOK…
bana zor olsaydı O na AŞIK olmayı seçermiydim hiç.bana zor gelen tek şey Onun bir gün gideceği gerçegiydi.ne yapardım ozaman bir kuş gibi çırpınan yüreğime nasıl anlatırdım bunu.
Bülbülün güle şakıması neydi ki,gönlümün feryadı yanında.nefsimi ölüme hazırlar gibi yüreğimi de Onsuzluğa hazırlamalıydım.biliyorum bir gün bu rüya bitecek.ve ben sensizliğe uyanacağım AŞKIM...gözlerimde pırıl pırıl çağlayan ışıltısı, yüreğimde ateşten kor seni rabbime emanet edicem.bana O göndermişti seni...

YARABBİ !!! AL EMANETİNİ,
O NUNLA ETTİN BENİ EHL-İ.
Bİ HABERKEN CİHANI ALEMDEN
SENİN AŞKINLA DOLDURDU KALBİMİ

Ayrılık vakti geldiği gün bir martı gelip kanatlarıyla uyandıracak uykumdan.
O gök yüzünde muhteşem süzülüşüyle gözden kaybolurken,ben her şeye şükrediyor olucam.
İYİKİ TANIMIŞIM SENİ…BİZİ BULUŞTURAN NİYETLERİMİZE ŞÜKÜRLER OLSUN.
RABBİME EMANETSİN …GÜLE GÜLE AŞKIM…[/color]

Deneme Yazılarınız