Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
yarim kalan günlügümden,
Hayretten, hayret cikaracak kadar hayretle bakarken avucumuzdan akip giden hayatimiza, insanin dostuda düsmanida kendisiymis meger.
Gülü, dikeniyle seven engebeli hayatida, acilariyla sevmeli diyebilsekte, gecmisle gelecegimizin arasindan gel gitlerle sürüklenmekteyiz.
Buna ragmen mutluluk arayislarinida unutmuyoruz..gecmisiyle bütünleserek ne kadar bugününde mutlulugu yakalayabilir ki insan.
Gecmisi, insanin yarina emin adimlarla yol almasini saglarken üzerinde duruldugu sürece ayni yerde saydiginida gösterecektir..
Acilsinda su yüregimin kapilari, dökülsün eksik kalan duygularim diye haykirsada,inlesede beynim.yinede eksik kalir aciz kelimelerim..
Mutlu olmamizi saglayacak o kadar imkan varken göz bebebegimizin önünde, biz hala su unutulmayan ve bakildikca bikilmayan bardagin bos tarafindan alamiyoruz kendimizi,elimizle tercihimizi belirlerken aranan mutluluk nasil calsin kapimizi.
Zamanin degerini, hayatin kiymetini, sevdiklerimizin önemini görmezden geldigimiz sürece kendi boslugumuzda mahkum bir yasam sürmeye devam edecegimizden emin olabiliriz.
Ilkokul yilarinda hayatimiz sadece defterimizdeki kirik dökük cizgilerle kapliydi.
Buna ragmen o cizgileri düzeltebildiysek eger, yapilan hatalarin ardindan, tekerarlanmadan kaldigimiz yerden niye devam edemiyelim..
Tek tük bir seyler hecelemeye calisirken, paylastiklarim birer hayat denemesinden gecmis misralar halini alirken..Derdim akil efeligi yapmak degil sadece elimizden kayip gidenlerin ne kadar farkinda oldugumuzun göstergesi..
Bugünümüzüde dün diye söze baslayacagimiz yarinimiz icin vakit kaybetmeye degmez desekte.
Baskalarini suclarken kendi bacamizdan cikan dumani hic fark etmeden yasamaya devem ettigimiz sürece düsmanda biziz dostta.