Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Bir Kardeşimizin Mektubu
Kurstan yeni çıkmış bir kardeşimiz, arkadaşına, samimi duygularıyla, dış dünyaya adapte olmakta zorlandığını anlatıyor.Sahibinden izin alınmıştır. :)
“ Merhaba H......,
Dediğin gibi, geçmişimden bir yağmur yağdı mektubunla ve kurumaya yüz tutmuş anılarımı yeşertti bir nisan yağmuru gibi...
Seçilerek kurs bahçesine dikilmiş birer çiçektik hepimiz. Zamanı gelince hayat bir bir topladı bizi bu cennet bahçelerinden ve acı bir rüzgar savurdu her birimizi dört yana.Ya sonra!!
Kurstan çıkınca, sudan çıkmış balık misali can çekiştim. Benim doğrularım, benim yanlışlarım, benim öğrendiğim hayat bu değildi ve ben artık M....... değildim. Eskiden her doğru bildiğini bağıra bağıra söyleyen istediğine kızan, istediğine gülen birisiydim. Fakat gördüm ki gerçek hayat bunları kaldıramıyor. Yine doğru bildiğimi söylüyorum ama herkese değil. Yine istediğime gülüyorum ama istediğime kızamıyorum. Böyle olmak sanki benden bir şeyler götürüyor. Fakat biliyorum ki, yontuldukça bir sanat eserine dönüşür değer vermediğimiz bir taş parçası.”M...... kimdir?” demiştin. İşte bence M...... hayat törpüsünde yontulmaya devam eden değersiz bir taş parçası.
Bazen bedenimden çıkıp, kendimi, kim ve nasıl bir insan olduğumu görmek istiyorum. Acaba kendimi bazen zannettiğim kadar iyi miyim? Ya da bazen zannettiğim kadar kötü mü? Bunu buradan anlamak çok zor. Tek bildiğim herkese güvenemediğim. Artık samimi arkadaşlıklar kuramıyorum. Kursta çocuk yaşlarda kurduğum arkadaşlıklar var elimde kalan tek sermaye. Belki o yaşlardaki doğallığı samimiyeti arıyorum her yüzde ama nafile.
Hep boş şeylerin peşinde insanlar , hep bir koşturmaca... Herkesin bir sevdiği, bir tanıdığı göçüp gitmiş bu dünyadan ama sıranın kendisine geleceğinin tam manasıyla idrakinde değil. Bunu yazan ben bile. Halbuki kabir kapılarını açmış bizi bekliyor. Her şey bir gün yok olacak. Yapmaya çalıştığımız hizmetlerimiz hariç. O zaman tek gerçek, başkalarına beyhude gelen, bu hizmet çabamız. Ben bu çabanın peşinden koşmayı tercih ediyorum ve imreniyorum hayatını bu yolda tamamlayan bahtiyarlara...
Bir akşam üzeri gökyüzünü seyrettim. Yükselen binaların arasında sıkışıp kalmışız da göremez olmuşuz gökyüzündeki cümbüşü. İçimdeki bütün duygular birer renk olmuş ufukta. Pembe ve gri;iki zıt renk eşsiz bir ahenk içinde güneşin kızıllığında, kalbimin kızıllığında ki sevgi ve nefret, öfke ve şefkat gibi!
Çevrendeki tüm zıtlıkların ahenk içinde kaynaşması dileğiyle... “
Yıllar önce çocuk denilecek yaşta yazılmış olan bu mektupta, düzeltilebilir yerler var ama ellemedim olduğu gibi bıraktım. O zaman kurstan yeni çıkmış birisinin mektubu olmazdı.Orjinalliğini bozmak istemedim. Belki pek çoğunuz benzer duyguları yaşadınız. Bu karışık duyguları yaşadıysanız yalnız değilsiniz.
Çevrenizdeki tüm zıtlıkların ahenk içinde kaynaşması dileğiyle... :)
Okurken sanki ben yazmışım gibi geldi maalesef!
Bu kadar olur, o yıllar aklıma geldide; bayağı zorlanmıştım hayatı tanımakta...
Hoş hâlâ tanımış değilim de, n'aparsın, insanoluyuz-beniadem..
Acısıyla-tatlısıyla, hüzün ve kederiyle, biz yaşadığımız sürece bu gibi duygular bizlerle devam edecek. Eee hayatın bir kaidesi..
evet kardeşim ne kadar uzak şehirlerde okusanda, kursu tanıyan, okuyan, kursta yetişen kişiler hemen hemen aynı duyguları yaşarlar. heryerde aynı güzellik, aynı tertip ve usul.
evet kardeşim ne kadar uzak şehirlerde okusanda, kursu tanıyan, okuyan, kursta yetişen kişiler hemen hemen aynı duyguları yaşarlar. heryerde aynı güzellik, aynı tertip ve usul.
rabbim oraların değerini bilenlerden eylesin..
[quote=janwes ]
evet kardeşim ne kadar uzak şehirlerde okusanda, kursu tanıyan, okuyan, kursta yetişen kişiler hemen hemen aynı duyguları yaşarlar. heryerde aynı güzellik, aynı tertip ve usul.
[/quot
evet kardeşim ne kadar uzak şehirlerde okusanda, kursu tanıyan, okuyan, kursta yetişen kişiler hemen hemen aynı duyguları yaşarlar. heryerde aynı güzellik, aynı tertip ve usul.
Mektubu okurken hüzünlendim. Ben daimi olarak kurslarımızda maalesef kalamadım. Hani sıbyan dönemleri olur ya o dönemler de gittim. İlk gittiğim sene ( 7 sene önce) geçirdiğim 2 aydan sonra bile dışarısı faklı geliyordu. Kurslarımızın duvarı o gördüğümüz duvarlar değil. Manevi bir duvar var etraflarında. Dışarıdan, o hengameden, iki yüzlülükten, menfaatten koruyan duvarlar. Şimdi daha zor geliyor kardeşlerim. Bir şekilde herkes kaderine ne yazılmışa onu yaşıyor. Her ne kadar bazı seçimleri sen yapsanda elinde olmayan şeyler de oluyor. Benim için bu üniversite okumam. Birçok kardeşimizin önyargıyla yaklaştı ve tabiri caizse parazit olarak gördüğü bir üniversiteliyim. Çok denedim bu yoldan geri dönmek için ama bir adım atınca geri dönülemiyor maalesef. Ama birkaç arkadaşımla birlikte elimizden geldiğince iki tarafıda yapmaya çalışıyoruz. Bir evimiz var. Mahallemiz küçük kurs diyor. Tabiki de kurs gibi olmaz ama o hasreti yaşamaya çalışıyoruz. Lütfen dualarınız da bizlere de yer veriniz. Lütfen. Mektup için teşekkürler.
evet kardeşim ne kadar uzak şehirlerde okusanda, kursu tanıyan, okuyan, kursta yetişen kişiler hemen hemen aynı duyguları yaşarlar. heryerde aynı güzellik, aynı tertip ve usul.
Okurken sanki ben yazmışım gibi geldi maalesef!
Bu kadar olur, o yıllar aklıma geldide; bayağı zorlanmıştım hayatı tanımakta...
Hoş hâlâ tanımış değilim de, n'aparsın, insanoluyuz-beniadem..
Acısıyla-tatlısıyla, hüzün ve kederiyle, biz yaşadığımız sürece bu gibi duygular bizlerle devam edecek. Eee hayatın bir kaidesi..
kesinlikle bütün samimiyeti ve içtenligiyle çok dogal...
tşkkrlr...
Çevrendeki tüm zıtlıkların ahenk içinde kaynaşması dileğiyle
:'( :'( :'(
Ben halen daha alışabilmiş/kaynaşabilmiş değilim... :-\
Mektubu okurken hüzünlendim. Ben daimi olarak kurslarımızda maalesef kalamadım. Hani sıbyan dönemleri olur ya o dönemler de gittim. İlk gittiğim sene ( 7 sene önce) geçirdiğim 2 aydan sonra bile dışarısı faklı geliyordu. Kurslarımızın duvarı o gördüğümüz duvarlar değil. Manevi bir duvar var etraflarında. Dışarıdan, o hengameden, iki yüzlülükten, menfaatten koruyan duvarlar. Şimdi daha zor geliyor kardeşlerim. Bir şekilde herkes kaderine ne yazılmışa onu yaşıyor. Her ne kadar bazı seçimleri sen yapsanda elinde olmayan şeyler de oluyor. Benim için bu üniversite okumam. Birçok kardeşimizin önyargıyla yaklaştı ve tabiri caizse parazit olarak gördüğü bir üniversiteliyim. Çok denedim bu yoldan geri dönmek için ama bir adım atınca geri dönülemiyor maalesef. Ama birkaç arkadaşımla birlikte elimizden geldiğince iki tarafıda yapmaya çalışıyoruz. Bir evimiz var. Mahallemiz küçük kurs diyor. Tabiki de kurs gibi olmaz ama o hasreti yaşamaya çalışıyoruz. Lütfen dualarınız da bizlere de yer veriniz. Lütfen. Mektup için teşekkürler.
Hatimlerde yapilan dualara istirak ettigimiz muddetce butun zorluklari asacagiz degilmi ?
vesselam
evet kardeşim ne kadar uzak şehirlerde okusanda, kursu tanıyan, okuyan, kursta yetişen kişiler hemen hemen aynı duyguları yaşarlar. heryerde aynı güzellik, aynı tertip ve usul.
evet öğle bi gemideyizki rotasız yelkensiz...tabir-i caizse sessiz gemi misali...hiçbirşeyi yok bi kaptan var..adı SÜLEYMAN HİLMİ TUNAHAN...ONUN GEMİSİNDE OLDUĞUMUZ MÜDDETÇE NE FIRTINA NE DE YAĞMUR YILDIRIR BİZİ YETERKİ İSTESİN SÜLEYMAN EVLADI...ALLAH RAZİ OLSUN KARDEŞİM ÇOK GÜZEL PAYLAŞIM...
evet öğle bi gemideyizki rotasız yelkensiz...tabir-i caizse sessiz gemi misali...hiçbirşeyi yok bi kaptan var..adı SÜLEYMAN HİLMİ TUNAHAN...ONUN GEMİSİNDE OLDUĞUMUZ MÜDDETÇE NE FIRTINA NE DE YAĞMUR YILDIRIR BİZİ YETERKİ İSTESİN SÜLEYMAN EVLADI...ALLAH RAZİ OLSUN KARDEŞİM ÇOK GÜZEL PAYLAŞIM...
güzel yorumun için teşekkürler tuuba kardeşim
ALLAH razı olsun janwes bu içten samimi bir mektup emeğine sağlık
kurstan çıkınca sudan çıkmış balık misali can çekiştim ne mutlu o duyguyu yaşamışız dünya cennetine girmişiz çıkınca can çekişmek çok dogal allah imandan ayırmasın
Allah c.c razı olsun Janwes..Yazan kardeşimizin duygularını bende yaşadım ve hala yaşamaktayım..
Ne desem eksik kalır şimdi,öyle bir özlem ki bu anlatılmıyor gerçekten..
Kursta kalan ve bu konuyu okuyan kardeşlerimiz varsa,kıymetini bilsinler kesinlikle;herhangi birşey karşısında,haksızlıkta olsa bile bu;sadece sabretsinler..Ben yenik düştüm kendime,en zayıf anımda en yanlış kararı verdim ayrılarak..O anda belki doğru bir karardı bu,ama biraz daha bekleseydim herşey o kadar farklı olacakmış ki..Şimdi bin pişmanım;gecenin bu vaktinde ağlasamda sızlasamda özlesemde faydası yok..Ahh şimdi keşke kursta olsam;günahtan,yalan insanlardan,her türlü kötülükten emin şekilde uyuyabilseydim huzur içinde..
Ahh işte,son pişmanlık fayda vermiyor..Ne yapalım diyoruz,bundada vardır bir hayır diyerek teselli ediyoruz kendimizi..Şuan bulunduğun ortamdaki insanların hizmete-sana ihtiyacı olduğu için;kursta kalma süren doldurmuştur diyerekten avutuyoruz işte..
Yinede şükür kalma şerefine nail olduk,binlerce şükür böyle bir dava nasip oldu..Bu davaya gönül verdik,ömrümüzü de vermek nasip olsun inşaallah..