Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
İNSANLIK DERSİ :
Çanakkale Savaşlar'ında savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırasında şöyle diyor:
"Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirsiniz.Hiç unutmam.Savaş sahasında döğüş bitmişti.Yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk az evvel, Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zaliyat vermişlerdi.Bu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamayacağım.Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeride kendi göleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu.Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:
- Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:
"Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı.Birşeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı.Benim ise kimsem yok.İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün". Bu asil ve alicenap duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım.Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı.O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettim.Çünkü, Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutan ot tıkamıştı.Az sonra ikisi de öldüler..."
Fransız Generali BRIDGES
Çanakkale Savaşları komutanı.
bilgi için teşekkürler
bilgi için teşekkürler
Teşekkürler. Ders almak ümidiyle...
kıymetli cennetırmağı paylaşımın için teşekkürler
CANIM ARKADAŞIM....
Savaşın en kanlı günlerinden biriydi.
Asker en iyi arkadaşının az ileride, kanlar
içinde
yere düştüğünü
gördü.
insanin başını bir saniye siperden
çıkaramayacağı
gibi bir ateş
altındaydılar.
Asker teğmenine koştu hemen:
- Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp
geleyim mi?
-Delirdin mi?" der gibi baktı teğmen...
- Gitmeğe değmez oğlum, arkadasın delik
deşik olmuş.
Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Kendi
hayatını da
tehlikeye atma
sakın!
Ama asker o kadar ısrar etti ki, teğmen
izin
vermek zorunda kaldı.
- Peki, dene bakalım!
Asker yoğun ateş altında fırladı siperden
ve
mucize eseri,
arkadaşının yanına kadar gitti, yaralı
arkadaşını
sırtlandığı gibi
taşıdı.
Birlikte siperin içine yuvarlandılar.
Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes
nefese
bir kenara
yıkılmış askere döndü:
- Sana hayatını tehlikeye atmaya değmez,
dememiş
miydim! Bu zaten
ölmüş...
- Değdi Komutanım, değdi! dedi asker.
- Nasıl değdi, arkadaşın zaten ölmüş,
görmüyor musun?
- Gene de değdi komutanım, çünkü yanına
vardığımda
henüz
yaŞıyordu...
Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara
bedeldi
benim için...
Ve, hıçkırarak, arkadaşının son sözlerini
tekrarladı:
"Geleceğini biliyordum!"
GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!
:'( :'( emeğinize sağLık..çok güzeL...
sizinde okuyan gözlerinize sağlık...