Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Bir Güneşimi ,bir babamı bir de terliklerimi bıraktım...

Bir seni günesim, bir babami, bir de terliklerimi birakmistim geldigim yerde. Bir ilkbahar gününde güller gibi kokan Medine'de dünyaya gözlerimi acmistim. Dogdugum hastane senin ravzanin hemen yanibasinda oldugu icin duydugum ilk koku senin bahcenin gül kokulari olmus. Babam gelip daha kulagima ezen okumadan kulaklarim senin mescidinin ezan sesleriyle sereflenmis. Kirk günlük oldugumda ilk ziyaretimi senin hane-i saadetine yapmisim. Ilk adimlarimi senin Ravzan'daki mermerlerde atmis ve Rabb'imle ilk bulusmami, ilk secdemi senin mescidinde yapmisim. Hemen hemen yaptigim her ilkte sen varsin. Daha konusmayi ögrenmeden seni sevmeyi ögrendim ben. Belki seni cok tanimazdim ama sanki bana cok cok yakinmissin gibi severdim seni. Senin evini her ziyarete gelisimizde seni görmesek bile senin varligini hisseder, evinden her ayrilisimizda hüzünlenirdik. Cocuklar evde bunalinca babalari parklara, eglence yerlerine götürsün isterler. Biz Medine'de yasadigimiz sürece babamizdan bizi parka götürmesini hic istemedik. Medine'de hicbir cocuk bunalmazdi. Cünkü orada hicbiryerde olmayan bir gül bahcesi ve o bahcenin biricik efendisi vardi. Bizim vaktimizin cogu o bahcede gecerdi. Senin bahcenin mermerlerine ayakkabi ile basamazdik. Yalinayak dolasirdik mermerlerin üstünde. Kimbilir korkardik belkide bahcenin güllerine basivermekten. Yazin mermerler ayaklarimizi yakardi. Olsun, bu da bizim hosumuza giderdi.
Babama sormustum bir keresinde:
- Babacigim, neden Medine bu kadar sicak diye. Babam da:
- Evladim, Medine'de iki tane günes varda ondan derdi.
- Nasil olur babacigim, günes birtane degilmi? derdim. Babam da gülerek:
- Bak yavrum, dogru, bütün dünyayi isitan bir tane günes var, ama bir de alemleri isitan ve aydinlatan bir günes var. O günes de Medine'de olunca sicaklik iki kat oluyor.
Babamin bu cevabi hosuma giderdi ve isinirdim. Gercekten de ayaklarimizi mermerler isitiyordu, ama senin günesinde senin sicakliginda icimizi isitiyordu. Medine'den ayrildigimizdan beri belki ayaklarimiz isiniyor ama icimiz birtürlü isinamiyor. Cünkü günesimizin en büyügünü orada birakmistik. O'nun evine bahcesine gidemiyordum artik. Gerci isigi ta buralarda bizi aydinlatiyordu ama icimi sitmasi icin O'nun Ravzasinda yalinayak kosmam lazimdi. Evet, bahcesinde yürürken ezanlar okunurdu. Öyle güzel okurki Medine müezzini ezani, sanki Bilal-i Habesi okuyor sanirsiniz. Namaz kilmak icin mescide kostururduk bilir bilmez. Babamin yaninda namaz kilardik. Büyük sütunlarin altindan gelen soguk havadan saclarimizi savurturduk. Zemzem bardaklarindan güller yapardik.
Namaz kilarken yanimiza usulca bir kedi sokulurdu. Babam "incitmeyin sakin, onlar Ebu Hureyre'nin kedileri derdi. Biz de inanirdik. Senin mescidine kedilerde gireilirdi. Sen cok iyi bir ev sahibiydin cünkü.
Carsamba günleri hep Uhud'a giderdik. Senin cok sevdigin amcani ziyaret etmeye. O bizim de amcamizdi. Kardeslerimle Ayneyn (Okcular) tepesine cikar ordan Uhud'da yatan yetmis sehide selam verirdik. Uhud dagina her baktigimizda sanki orada seni görür gibi olurduk. Uhud da senin Ravza'nin kokusu gibi gül kokardi. Orasida ayri bir gül bahcesi idi sanki.
Iste benim yedi senem ki, en degerli en güzel yillarim senin köyünde, senin gül bahcende, senin savastigin yerlerde, sanki yanimda sen varmissin gibi seninle dopdolu gecti. Seni görmesem bile seninle yasamaya o kadar alismistimki, senin yanindan ayrilirken sanki bir yanim, bir canim, bir parcam orada kalmisti.
Buralar bana gurbet oluverdi. Elimde olsa hemen yanina kosar gelirim ama büyüyünce gidersin diyorlar. Ben sirf senin yanina gelebilmek icin büyümek istiyorum. Senin yanina geldigim zaman büyümüs bile olsam bahcendeki mermerlerde yalinayak dolasacagim. Ta ki günesin icimi isitana kadar.
Senin hasretinden icim üsüyor. Belki hasrttin herkesi yakar ama beni de üsütüyor iste. Cünkü benim ruhum dogdugumdan beri senin sevginle isinmaya aliskin.
Babam senin köyünde kalmisti. Biz babamin cenazesini gömerken abimin terlikleri babamin kabrine düstü ve orada kaldi. Ben o terlikleri cok kiskandim. Cünkü abimin terlikleri hep babamla kalacakti. Babami son ziyaret edisimizde ben de kimse görmeden terligimi babamin kabri üstüne gömüverdim. Iste simdi benim terligim de hep babamla kalacakti.
Evet demistimya, bir günesimi, bir babami, bir de terliklerimi biraktim geride. Babam ve terliklerim hep oradaydi, gelemezlerdi. Ama günesim hep yanimizdaydi. Yetimlerin efendisi yetimleri hic isiksiz birakirmi? Dünyanin bir ucuna gitsek bizi birakmayacagini biliyordum.
Gözümüz gönlümüz seninle aydinlanir efendim. Ruhumuz, icimiz sicakliginla isinir.
Birgün sana gelisim gec bile olsa bana, bana gül bahcesinin mermerlerinde yalin ayak kosmak nasip et. Ta ki askinla, sevginle bütün bedenim yanip kavrulsun. Terliklerimi biraktigim o güzel mabed son duragim olsun."

• ⋘
• 1
• 2
• ⋙

Edebiyat