Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
İşte İnsan Asıl O Zaman "Sil"iniyor..
Yeni cep telefonuma eskisinin rehberini geçiriyordum dün...
Baktım, bazı isimlerin numaraları duruyor; kendileri yok...
Bir deprem sonrasının hazin sınıf yoklaması gibi...
Yitik dostların, tanışların ekrandaki isimleri üzerinde geziniyor parmağım... "Sileyim mi" diye soruyor telefon...
Başparmağın ucunda bir ömür...
Can, bir tuş mesafesinde...
"Sil" komutuna elim varmıyor.
"Sil"mek ihanet gibi geliyor...
Rehberim isim dolu... Kimi canlı, kimi ölü... "Sil"meye kıyılamamış nice isim, yaşayanlarla birlikte duruyor orada... "Yaşayanlar" dediğim, sırasını bekleyenler... Kim bilir hangisi, hangisinin ardı sıra... "Ha 3 gün önce, ha 5 gün sonra..."
Kimi vakitli, kimi apansız, bir anda...
Rasgele arıyorum yitenlerden birini...
Gençten bir kadın sesi yanıtlıyor:
"Aradığınız numaraya şu an ulaşılamıyor."
Gelecekte ulaşılması da mümkün görünmüyor. "Daha sonra tekrar deneyiniz" tavsiyesine gülüyorum.
Denemeye söz veriyorum.
Ölmüş de hafızadan silinmemiş dostlar, ölmeden silinenlerden daha uzun yaşıyor bu rehberde...
Hep merak ederim:
Nereye gider bu bilgisayarların, cep telefonlarının posta kutularından silinen mesajlar, mektuplar, yazılar...
Onca harf, cümle, satır?.. Sanal âlemin görünmez kablolarına tutunup bir ekrandan yüreklere ulaşan haykırışlar, özlemle tuşlanmış, mesaj kutularında saklanmış aşklar... Ne olur silinince?..
Uzay boşluğunda dağılır mı?
Yoksa bir yerlerde saklanır mı?
Bir gün yeniden toplanır mı?
Silinmiş yazılar diyarında...
Bir pişmanlık kurultayında...
Galiba hayattan kayıt sildirdikten sonra ilkin gelip sevenlerinin hafızasına kaydoluyorlar...
Bilgisayar gibi değil insan hafızası...
Bir tuşluk "sil" komutuyla silmiyor sevdiğini... Silemiyor...
Emir, ferman dinlemiyor...
Hatıralara sarıp saklıyor orada... Anıyor, yâd ediyor, "yaşatıyor".
Belki hiç unutmuyor ve yanına gidene dek orada koruyor. Belki -5-10 yıl
sonra- bir gün "hafızası doluyor", onu silip yerine bir başka ismi yazıyor...
İşte insan asıl o zaman "sil"iniyor...!!
Can Dündar
:( :( :(
Teşekkürler.Doğru bunların hepsini yaşayacağız birgün.Yaşayanlarda vardır elbet.Yaşadığımı hayalettim ve üzüldüm!
Çok buruk geçen günLerimden ßirindeyim.Çok garip oLdum.Okurken çoğu yerinde kendimi gördüm desem yeridir.
:'( :'( Herkes geçti gözümün önünden.kendim de dahiL.Çok acı.
SiLinse de geride kalan ßirşeyLer oLmaLı.Görmüyor musun sana yazdığım yazının izini?
vesseLam.
TeşekkürLer.
böyle yazılarda hep duygulanıyorum :(
silmek,unutmak,hatırlamamaya çalışmak :( vedaları sevmiyorum nedense !
çook güzel bir yazıydı ....
bu duygu yüklü paylaşım için teşekkürler....
Bende çok duygulandım okuyunca,sizlerle de paylaşmak istedim.. ::)
Ben teşekkür ederim sizlere,okuyan gözlerinize sağlık hepinizin..
Ben de bir çok şerit geçirdim gözümün önünden.
Ne acıdır ki beynin geri dönüşüm kutusu; geri dönüşümsüz!
Daha acı olan birşey varsa, o da geri dönüşümü olmayan kutularda kaybolmak!...
Can Dündar imzalı harika bir yazı. Paylaşım için teşekkürler...
hayatın içinden bir kesit çok güzel ifade edilmiş teşekürler
Ben teşekkür ederim arkadaşlar,okuyan gözlerinize sağlık..
Çok güzel bir paylaşımdı serapta bir damla kardeşim. Gözümün önünden sildiklerimden çok silmeye kıyamadıklarım geçti. Emeğinize yüreğinize sağlık.
Seninde okuyan gözlerine sağlık Gözyaşı kardeşim..
böyle yazılarda hep duygulanıyorum :(
silmek,unutmak,hatırlamamaya çalışmak :( vedaları sevmiyorum nedense !
çook güzel bir yazıydı ....
bu duygu yüklü paylaşım için teşekkürler....
:'( :'( :'(
:'( :'( :'( teşekkürler kardeşim
Rica ederim,ama,Cuhadar ve Tuba64,ağlamayın kardeşlerim
Kimse ağlamasın,Mevlam herkesi güldürsün.
Teşekkürler degerli kardeşim
Ben teşekkür ederim kardeşim,okuyan gözlerinize sağlık..
:'( :'( :'(
Rehberim isim dolu... Kimi canlı, kimi ölü... "Sil"meye kıyılamamış nice isim,
yıllar önce vefat edipte,aynı şiirde ki gibi silmeye kıyamadığım çok kıymetli bir ablamı hatırlattı bana bu dizeler... :'( :'( :'(
teşekkürler kardeşim,emeğine sağlık.