Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Kadınlar Günü

Televizyonda program yapan hem cinslerime bakıyorum.Konuşma ağırlıklı programların sunucuları. Üzerlerindeki kıyafetlerin kumaşı olabilecek en askeri ölçüde tutulmuş. Aynı tür program yapan erkek yapımcı ve sunuculara bakıyorum: Takım elbise, kravat yahut kravat yoksa bile pantolon, ceket, gömlek, yahut kazak. Şimdiye kadar bu çeşit programlarda, mesela kemik rengi şort üstüne siyah kolsuz fanila giyip de çıkmış bir erkek görmedik. Düşünün, nasıl olurdu? "Bomba gibi" düşerdi gündeme herhalde. Halbuki kadınlar hep böyle. Haber bültenleri spikerleri haric olmak üzere kadın sunucularda dekoltesi derin mi derin elbiseler, mini etekler vazgeçilmez şart olmuş. Şarkı söylemeye, dans etmeye çıkanları değil konuşma ağırlıklı program yapan kadınları kastediyorum. Ya da "hostes" deniyor ya, onları. Programın erkek sunucusu takım elbiseli, yardımcı kadınlar koyvermişler kendilerini . Şaşırıyorum. gazetelerdeki fotograflar da öyle (cinnet geçirenler hariç!) erkekler giyinik, kadınlar soyunuk! Yani kadın söz konusu ise, her şeyden önce göze hitap etme gayesi esas alınıyor.

Bu hemen her ülkede böyle. Bunada sebep olarak kadın anatomisinin erkek anatomisinden daha estetik oluşu gösterilir. Yani kadın "cins-i latif"tir. Ve kadınların çoğuna bu estetik üstünlüğü kullanmak kolay, zahmetsiz gelmektedir. Bu estetik üstünlüğü kara tahvil etmek... Çünkü alıcısı çoktur!

Bu sadece medyada değil, hemen her yerde böyle. Mesela, ana babalar oğullarını evlendireceklerinde gelin adaylarını konuşurken ilk soru "güzel mi?" olur. Halbuki, evlenecek olan kızları olduğunda, damatlar hakkındaki ilk soru "yakışıklı mı?" değildir.

Tarih boyunca kadından beklenen ilk şey göze hitap etmek olmuş. güzel olmak! Kadınlar bundan şikayetçi değil. Rol toplum tarafından böyle biçiliyor. Kadınlar bu rolü küçük yaşlarından itibaren üzerlerine giyiniyorlar; fakat bu rol, modern çağın medyasının elinde " az giyinik" olmalarını gerektiriyor. Yazık!

Kadınlar da en az erkekler kadar giyinik olmadıkça nasıl eşitlik sağlayacağız?!.
Ayşe G. Tünceroğlu
Türkiye

Makale Köşemiz