Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Kardeşler arası kıskançlık

Kardeşler Arası Kıskançlık!

Kıskançlık, daha çok şu şekilde tarif edilmiştir: Kişinin kendisine yönelen sevgiyi bir başkasıyla (insan veya başka bir şey) paylaşmaya katlanamamasıdır. Kişinin beklediği sevgi ve şefkatin eksikliğine karşı geliştirdiği kızma dürtüsüdür. İnsanoğlunun işlediği ilk cinayetin sebepleri arasında 'kıskançlık' dürtüsünün de olduğunu düşünürsek meselenin önemini kavrayabiliriz.

Öncelikle hemen ifade edilmeli ki, kardeşini kıskanmayan çocuk yoktur. Bu hususu anlayıp kabul etmiş olursak, kıskançlığı kaldırmak için gösterdiğimiz çabanın bir işe yaramayacağını ve hatta ters tepebileceği ihtimalini de anlayabiliriz. Kardeş kıskançlığı, bir süreç olan doğal bir duygudur. Dışa vurumu ve tepkilerinin şiddeti her çocukta farklı şekillerde görülebilir.

Kıskanma duygusu, 2 yaşında gelişiyor

Kardeşini kıskanma duygusu, çocuklarda iki yaş civarında başlar. Çocuk bu yaş döneminde, herkesin kendisinden daha iyi olduğunu ve kendisinin herkesten daha az sevildiğini düşünmeye başlar. Zaman zaman kendisinin istenmediğini bile düşünecek duruma gelebilir.

Kardeşler arası kıskançlığın nedenleri

Kardeş kıskançlığının temelinde anne babayı bir başkasıyla paylaşamama yatar. Çocuk kardeşinin doğumuna kadar sadece kendisine gösterilen ilgi ve sevgiyi kaybetmekten ya da bu ilgi ve sevgiyi bir başkasıyla paylaşmak zorunda kalmaktan üzüntü duyar. Güvensizlik duyguları, anne babaya kızgınlık ve gücenme yaşar.

Çocuk kendini yalnız hissetmeye başlar.

Annenin hamileliğinin son dönemlerinde ağırlaşmaya başlamasıyla yorgun ve isteksiz oluşu, çocuğu kucağına almayışı çocukta sevilmediği duygusunu daha kardeşi gelmeden düşündürmeye başlar. Yine anne babanın yeni gelecek çocuk için hazırlık yapması çocuğun duyduğu kıskançlığı pekiştirir.

Anne babanın çocuğa karşı tutumlarının farklılaşması ve çocuğun duyduğu kıskançlığın hoş görülmeyişiyle çocuğun kıskançlık, öfke ve üzüntü duyguları daha da artar.

Bebeğin bakıma muhtaç oluşunu büyük çocuk anlamakta güçlük çeker, annenin onu daha çok sevdiği için ilgilendiğine inanır.

Bebeği görmeye gelen ziyaretçiler çocuğu rahatsız eder, kıskançlığı pekiştirir. Kardeşin cinsiyetine göre de çocuğun duyguları farklılaşabilir. Çocuk erkek, doğan kardeş kız ise anne - babanın sırf kız olduğu için onu daha çok sevdiklerini düşünür. Gelen kardeş de erkek ise ikinci bir erkeğe neden gerek duyulduğunu anlamaz. Özellikle anne babanın çocuğun cinsiyetine ilişkin tercihlerinin olduğu durumlarda çocukta bu duygu daha çok görülebilir.

Kardeşler arası kıskançlığın belirtileri nelerdir?

Çocuk daha annenin hamileliğinde bu duyguyu yaşamaya başlar. Kardeşinin ondan daha çok sevileceği korkusunu duymaya ve bu nedenle annesinden daha çok ilgi ve sevgi beklemeye başlar. Huysuzlaşır, inatlaşır, annenin peşinden ayrılmaz, anne babaya ihtiyacı olmasa da sürekli bir şeyler istemeye başlar.

Kardeş kıskançlığı yaşayan çocukta üzüntü, küçük düşme korkusu, can sıkıntısı, öfke, nefret ve intikam alma düşünceleri oluşur. Çocuk kendisine acır ve durumundan derin bir üzüntü duyar.

Çocuk o güne kadar evde kendisi ilgi ve sevgi odağıyken birden ikinci plana itilmiş gibidir. Artık anne babasının ve diğer yakınlarının sevgi ve ilgisini kardeşiyle paylaşmak durumundadır. Sevilmediği düşüncesiyle anneden tamamen uzaklaşır, içe kapanır, yemek yememeye ve zayıflamaya başlayabilir.

Bazı çocuklar kıskançlık duygularını açıkça ortaya koyarak kardeşine vurma, onun oyuncağını kırma, "ondan nefret ediyorum" deme gibi davranışlar gösterirken bazıları da bu duygularını bastırır ve aşırı sevgi gösterir, bu davranışın altında çoğu zaman ana-babanın sevgisini kaybetme, tepki görme korkusu yatar.

Kardeş düşmanlığından doğan düşmanlık bazen kardeşe değil, anneye yönelir. Çocuk annenin sözünü dinlememeye evde sürekli problem çıkarmaya başlar. Çeşitli bahanelerle ilgiyi üzerine çekmeye çalışır.

Bazı çocuklar duyduğu kıskançlığı, kardeşine vurma, onun oyuncağını kırma, ondan nefret ettiğini söyleme gibi saldırgan davranışlarla açıkça ortaya koyarken bazı çocuklar bu duygularını bastırır, kardeşlerine aşırı sevgi gösterisinde bulunurlar. Kendilerine ya da eşyalara yönelik saldırgan davranışlarda bulunabilirler.

Kıskançlığı azaltmak mümkün!

Sosyal ve ruhsal açıdan sağlıklı çocuklara sahip olmanın en iyi yolu birden çok çocuğa sahip olmaktır. Kardeşler arası kıskançlığı yok etmenin herhangi bir yolu yoktur ve tamamen ortadan kaldırılamaz, ancak hafifletilebilir. Bunun için yapılmasını gerekenleri doğumdan önce ve doğumdan sonra diye ikiye ayırmak mümkündür.
Doğum öncesi alınacak önlemler

1) Kardeş kıskançlığını alt düzeyde tutmanın en önemli yolu, çocuk evin tek çocuğu konumundayken, fazla şımartılmamalı, bütün istekleri yerine getirilmemelidir. İlgi ve sevgide aşırıya kaçılmamalıdır.

2) Çocuk, psikolojik olarak yeni gelen kardeşine hazırlandırılmalı, daha çocuk doğmadan, kardeşine karşı bir sevgi oluşturulmalıdır.

3) Bebekle ilgili yapılacak hazırlıklarda abartıya gidilmemelidir.

Doğum sonrası alınacak önlemler

1) Anne bebekle ilgilenirken, büyük çocuğu tamamen ilgiden mahrum etmemelidir.

2) Çocuğun yanında bebeğe aşırı sevgi gösteriminden kaçınılmalıdır.

3) Gelen misafirler daha çok bebekle ilgilenirler, gerekirse büyük çocukla ilgilenmeleri için uyarılmalıdırlar.

4) Bebekten dolayı, çocuğa sert tepkide bulunmaktan kaçınılmalıdır. Sözgelimi bebeğin uyuduğu bir anda gürültü yaptığı için büyük çocuk, kesinlikle cezalandırılmamalıdır.

5) Bebeğe zarar verir endişesiyle çocuk, sürekli olarak bebekten uzaklaştırılmamalı, zarar verecek davranışlar gösterdiğinde sakin bir dille uyarılmalıdır.

6) Kesinlikle kardeşler arasında kıyaslamalar yapılmamalıdır. ALLAH, herkesi ayrı bir yetenekte ve ilgide yaratmıştır.

7) Bebeğin bakımı ile ilgili işlerde büyük kardeşin yardımı alınmalıdır. Bu tür yaklaşımlar, çocukta kıskançlık yerine koruyuculuk duygusunu geliştirir.

Aile ve Çocuk