Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

IZDIRAP!

Geçenlerde İstanbul’un tenha sokaklarından birinden geçiyordum ve bir arkadasıma rastladımç aslında lise yıllarında çok sevdiğim bir arkadaşım, dosttumdu ama yıllar herkesi, herşeyi olumlu veya olumsuz değiştiriyordu. Biz de beş senedir görüşemedik. Ve şimdi birbirimizi görünce öyle bir sarılmışız ki anlatamam.Neyse arkadaşa ‘gel bir çay içelim iki laflar beş senenin acısını çıkartırız’ dedim. O’da ‘tamam’ dedi ve bizim evin yolunu tuttuk.
Eve gelince kız kardeşim kapıyı açtı ve yüzünü göstermeden bir köşeye çekildi. Arkadaş dedi:’Bu kimdi?’, ‘kız kardeşim’ diye cevap verdim. ‘’Niye kaçtı bir tanışsaydık’’ dedi. Ben yaklaşık bir dakika öylece kaldım. Ne diyordu bu halbuki dindar bildiğim bir arkadaşımdı.İnsanları şeytan ne çabuk ve ne kolay değiştiriyordu. Sonra birden pat diye:’’Sen müslüman mısın?’’ diye sordum. Önce bir durakladı. Sonra utana sıkıla ‘değilim’dedi. Gene de bazı insanlar gibi lafı gevelemediği için çok üzülmeme rağmen memnun olmuştum.’’Ne oldu sana’’ dedim, ‘sen bir zamanlar beş vakit kılardın’.onunda utangaçlığı gitmişti artık gerçek yüzü ortaya çıkıyor diye düşündüm. ‘’din dediğin nedir ki insan yaşar ve ölür herşey biter’’ dedi. Başımdan aşağı kaynar su dökülmüştü ama belli etmedim. Ama Rabbim içimi biliyordu ya üzülmüştüm sevdiğim biriydi sonuçta. Biraz din üzerine konuştuk. Ama şeytan bizimleydi tabi ki adamı anlattıkça coşturuyordu. Okulundan dolayı bu hale gelmişti, bi de yurtdışına olan gezierinden. Ama asıl savunduğu şeye kendi de inanamıyordu. Çünkü insan Allah’tan uzaklaşınca kalbinde yeri dolmayacak bir boşluk hisseder ve Allah’a yaklaşamadıkça, tövbe etmedikçe boşluğunu da dolduramaz. Anlatacağını anlattıktan sonra psikolojik sorunlarından bahsetti ve ben de ona ‘ Müslüman olarak doğmama rağmen ben de bunalımdaydım çünkü biz Allah’a yakın yetişemeyen bi çağın çocuklarıyız ve şeytan bunu fırsat bilip bizi bu yaşlarda her zamankinden daha çok sıkıştırıyor, ama insan Allah’a yakın olarak O’nun için çalışmaya başlayınca feraha eriyor, aynı yerine oturmuş yapboz parçası gibi: parça yerinde değilse zaten görüntüyü bozuyor,hemde o yere giricek olan yapboz parçasını engelliyor, yani çevresinde kileri de engelliyor.’’ Dedim. Şeytanın beni de nasıl sıkıştırdığından. Her defasında ‘Sen O mutlak galip ve engin merhamet sahibine güvenip, dayan(Şuara suresi/217.ayet)’’ ayetini kendime hatırlattığımdan, şimdi bile İslam’a girerse ne kadar kârda olacağından bahsettim. Sonuçta Allah dilediğini hidayete erdirirdi ben üstüme düşeni yapmıştım.
Bir kaç hafta sonra bu adam kız kardeşimi istemeye geldi ve bana ‘ hepsi şakaydıö laflamak istemiştim’ dedi. Şimdi nasıl böyle ciddi bir konuyla alay eden insana ben kız kardeşimi vereyim. Düşündüm de insanlar cidden çok garip ve yüzsüz olabiliyorlardı. Sen müslüman olduğun halde ciddi ciddi inandırıcı olarak atıp tutuyorsun ‘ben müslüman değilim’ diye sonra da gelip kardeşimi isteyip herşeyin yalan olduğunu söyleyebiliyorsun. Zaten şaka da olduğunu bilsem inanamazdım, çünkü aklıma birden ‘Münafığın alameti üçtür: 1-Konuştuğu zaman yalan konuşur, 2-Emanete hıyanet eder, 3-söz verdiğinde tutmaz.’’hadis-i şerifi geldi. Adamın birinci alamti böyle önemli bir konuda gerçekleştirdiği yetmiyormuş gibi ikinciyi de gerçekleştrmek için kız kardeşimi emanet etmemi istiyordu. Oysa ben müslüman olmadışını söylediğinde onun için bayağı üzülmüş hidayete erdirmesi için her namazımda Allah dua ediyordum, çoğu zaman beraber namaz kıldığımız günleri hatırlayınca gözlerim yaşarıyordu.Demek insanlar bu kadar kalplerle oynayıcı olabiliyorlardı hem de benim en çok önemsediğim dinim hakkında. Bende bu konuyu unutalım kız kardeşim benim zaten nişanlı diyerek onunla haftaya buluşmak üzere yolcu ederek kapıyı kırık bir kalple arkasından kapattım.

Böyle insanlardan olmamaak dileğiyle...Allah’ım sen bizi şeytanın şerrinden koru.

Makale Köşemiz