Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

“Bir oğlum olursa...”

“Bir oğlum olursa...”


İmâm-ı Ebû Yûsuf rahmetullahi aleyh, en büyük müctehid âlimlerdendir. O devirde zengin bir adamın hiç oğlu olmuyordu. Bir gün;
- Yâ Rabbî, bana bir oğul verirsen, dört karış boynuzlu bir koç keseceğim, diyerek bir adakta bulundu.
Bir sene sonra da bir oğlu oldu ve hemen adağını hâtırladı.
Emretti adamlarına:
- Bana bir koç bulun. Ama boynuzu dört karış olacak!
Adamlar;
- Emredersiniz! deyip, gezdiler her yeri. Ama dört karış boynuzlu bir koç bulamadılar.
Zengin, bu meseleyi birçok âlime sorduysa da, bir çıkar yol bulamadı. Nihayet bir ahbâbı;
- Sen Ebû Yûsuf’a git. Bu işi ancak o çözer, dedi.
Adam koştu Ebû Yûsuf’a:
- Yâ İmam, bir müşkilim var. Adağımı yerine getiremiyorum.
- Nasıl adak yapmıştın?
- Bir oğlum olursa, dört karış boynuzlu bir koç keseceğim, demiştim. Ama bu evsafta koç bulamıyorum.
Ebû Yûsuf biraz düşündü. Sonra rahatlattı adamı:
- Kolay, hallederiz.
- Sahi mi hocam?
- Evet, ama bir şartla.
- Aman efendim, her şarta râzıyım.
- Dinle öyleyse. Bu şehirde büyükçe bir mektep yaptırırsan, hallederim bu işi.
- Tamam hocam, söz.
- Peki, şimdi bana bir koç getir!
Adam koştu, irice bir koçu alıp geldi. Ebû Yûsuf hazretleri, sokakta oynayan beş altı yaşlarındaki bir çocuğu çağırıp, karışlattı koçun boynuzunu ona. Çocuğun karışıyla beş karış gelmişti.
Döndü o zengine.
- İşte senin adağın, buyurdu. Kes de kurtul adağından.
Adam hayran kalmıştı İmâm’ın zekâsına. Koçu kesip adağını yerine getirdi. Bu arada bir mektep kazanmıştı o yerin insanları.

İz Bırakanlar (İslâm Büyükleri)