Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Sahici Muhabbet...

Anlatildigina göre sahici muhabbet, su üc davranista belli olur:

1 — Aşık, sevdiginin sözünü digerlerinin sözlerine tercih eder.

2 — Aşık, sevgilisi ile oturup kalkmayi baskalari ile birarada olmaya tercih eder.

3 — Yine asik. sevgilisinin rizasini kazanmayi, baskalarinin hosnutlugunu elde etmeye tercih eder. (El Münteha - Nam Kitapta da böyledir.)

Söylendigine göre «ask» perdeyi yirtmak ve sirlari kesfetmektir. «Vecd» hali ise zikrin lezzetine varildigi anda ruhun, arzunun taskinligina katlanamamasidir. Öyle ki, bu haîi yasayan kimsenin azalarindan biri kesilse hic bir sey duymaz.

Ebu Türab at-Nahbasî (rehimehullahu) Allah (C.C) sevgisinin alâmetleri hakkinda su beyitleri söylemistir:

«Sakin aldanma! Sevenin alâmetleri vardir.
Onun üzerinde sevgili tarafindan armagan edilmis nisanlar vardir.
Bunlardan biri ondan gelen belâdan haz duymasidir.
Onun her yaptigina sevinmesidir.
Ondan gelen yokluk makbul bir hediyedir.
Yoksulluk ise bir ikram, bir geçici ihsandir.
Delillerden biri, onun kararli görmedir.
Sevgilisine itaat hususunda bütün kiskirtici kinamalara ragmen
Delillerden biri güler yüzlü görünmesidir.
Kalbinde sevgiliden gelen heyecan kaynasir
Delillerden biri anlayisli görünmesidir
Nazarinda sevgi sahibi olan bir soranin sözüne karsi
Delillerden biri de tedirgin görünmesidir
Söyledigi her sözü tartarak konusan.


Nakledildigine göre Hz. Isa (A.S.) bir gün bahçe sulayan bir delikanli ile karsilasir. Delikanli Hz. Isa'ya «Rabb'inden, sevgisinin zerre agirligindaki bir kismini bana bagislamasini dile» der. Hz. Isa ona «sen zerre kadarina dayanamazsin diye karsilik verir. Delikanli «o halde zerre kadarinin yansini versin» der. Bunun üzerine Hz. Isa onun için «ya Rabb'i bu gence sevginin zerre kadarinin yarisini bagisla» diye dua eder ve yoluna devam eder.

Epeyce bir müddet sonra Hz. Isa'nin (A.S.) yolu yine oraya düser, delikanliyi sorar, «delirdi, doglara çikti» derler. Hz. Isa delikanliyi kendisine göstermesi için Allah (C.C)'a dua eder. O sirada delikanliyi daglar arasinda görür onu gözlerini gök yüzüne dikmis ve bir kaya üzerinde dimdik ayakta dururken bulur.

Hz. Isa (A.S.) delikanliya selâm verir, selâmini almaz, «ben Isa'yim» diye kendisini tanitarak delikanlinin ilgisini çekmeye çalisirken ulu Allah (C.C)'dan kendisine su vahiy gelir: Kalbinde benim sevgimin yarim zerresini tasiyan kimse insanoglunun sözünü hiç duyar mi? Izzet ve celâlim hakki için sen onu testere ile ikiye biçsen onun acisini bile duymaz.»

Üç seyden kendini kurtarmaksizin su üç seyi iddia eden kimse aldanmistir:

1 — Dünyayi sevmesine ragmen Allah (C.C)'i zikretmekten lezzet aldigini söyteyen kimse.

2 — Insanlari pohpohlamayi sevdigi halde amelde ihlâsi sevdigini iddia eden kimse.

3 — Nefsinin burnunu kirmaksizin Allah (C.C)'i sevdigini ileri süren kimse

Peygamber'imiz ((s.a.v.).) söyle buyuruyor:
Öyle bir gün gelecek ki, ümmetim bes seyi unutarak bes seyi sevecektir:

1 — Dünyayi sevecek, ahireti unutacaklardir.

2 — Mali sevecekler, fakat ahiret günü hesaplasmasini unutacaklardir.

3 — Mahlukati sevecekler, yaraticiyi unutacaklardir.

4 — Günahlari sevecekler, tebveyi unutacaklardir.

5 — Köskleri sevecekler, mezarlari unutacaklardir.

Mansur Ibni Ammar (rehimehullahu). bir delikanliya ögüt verirken ona der ki, «ey delikanli! Gençligin seni aldatmasin. Bos kuruntulara dalarak tevbe etmeyi hep ileriye birakan ve ölecegini düsünmeyen nice genc vardir ki» Yarin, ya da öbür gün tevbe edecegim» diye cevap verir. Oysa tevbeye sira getirmeden ölüm melegi ona geliverir ve kabrin bosluguna yuvarlanir, artik orada ona ne malin. ne kölenin, ne coluk-cocugun ve ne de ana-babanin bir faydasi vardir.

Nitekim ulu Allah (C.C.) söyle buyuruyor:
"Ne malin ve ne de coluk-cocugun fayda vermedigi gün.
Yalniz Allah'a temiz kalb ile gelen müstesna." (Kur'an-i Kerim - Suara Sûresi, 88—89)

Allah'im! Bize ölmeden evvel tevbe etmeyi nasib eyle, gaflette iken bizi ikaz buyur ve elcilerin önderi olan Peygamberimizin (S.A.V) sefaatinden faydalanmamizi müyesser eyle.

Müminin özelligi, günah isler-islemez hemen o gün, hatta o anda tevbe etmesi, isledigi kusura karsi pismanlik duymasi, dünyadan azik edecek kadar bir paya razi olarak onun ile oyalanmamasi, kendini ahiret için amel etmeye vermesi ve Allah (C.C)'a ihlâs içinde ibadet etmesidir.

Anlatildiğına göre münafik ve cimri bir adam varmis, karisina hic kimseye sadaka vermeyecegine dair yemin verdirmis, aksi halde bosayacagini söylemis.

Günün birinde kapiya bir dilenci gelmis ve «ey hane halki! Allah (C.C) hakki için bana bir sey verir misiniz.» diye seslenmis, kadin da dilenciye üc cörek vermis, dilenci yolda münafikla karsilasmis, adam «bu cöregi sana kim verdi» diye sormus, dilenci de «iste su evin hanimi» diye cevap vermis, dilencinin tarif ettigi ev, kendi eviymis.

Münafik koca öfke ile eve girmis ve karisina sen «hiç kimseye bir sey vermeyesin dîye yemin etmedin mi» diye bagirmis. Kadin «Allah (C.C) için verdim» diye cevap vermis. Adam kalkmis, tandiri yakmis ve tam kizinca karisina «kalk, kendini Allah (C.C) için su tandira at bakalim» diye emretmis. Kadin kalkmis ziynetlerini almis Münafik ziynetlerini birak» diye bagirmis, kadin «seven sevgilisi için süslenir, ben sevgilimi ziyaret etmeye gidiyorum» diyerek yeni elbiselerini giymis olarak kendini kizgin tandira atmis, adem da kapagini kapatarak oradan uzaklasmis.

Aradan üç günün geçmesi üzerine münafik, tandirin basina gelmis kapagini kaldirinca kadinin Allah (C.C)'in izni ile yanmadan içerde sapa saglam durdugunu görerek saskina dönmüs, o sirada gizliden kulagina söyle bir ses gelmis, «atesin sevdiklerimizi yakmadigini bilmiyor muydun?»

KALPLERİN KEŞFİ "Mukaşefet-ül Kulüb"

İmam-ı Gazali Hazretleri

Tasavvûf