İyiyi sever,çirkini begenmezdi.

Her işte orta yolu tutar, ihtilafı aşırılıgı sevmezdi.
Her şeye layık oldugu degeri verirdi.
Hakka riayete çok dikkat eder, hakkı asla çignemezdi.

İnsanların hayrını diler,hayatlarını korurdu.
Herkese nasihat eder,iyiligini isterdi.
Yardım edenleri, birbirinin hayrına çalışıp birlik olanları severdi.

Bir yere oturup kalkarken daima Allah cc'yü zikr ederdi.

Bir cemaatın yanına vardıgında, nerede yer varsa oraya otururdu.
Başkalarına (rahatsızlık verip omuzlarına) basarak dip sedire
(baş köşeye) geçmek istemezdi, Ümmetine de bunu tavsiye ederdi.
Meclisinde eşitlige çok dikkat eder, birini digeri üstüne tutmazdı.
Bir şey sorana rahatlıkla cevap verir,
herkesin ihtiyacını görmeye çalışır,koşardı.
İnsanların hepsine bir baba gibi davranırdı.

Hak hususunda (hukuk mevzuun da)onun nazarında bütün insanlar eşitti.
Onun meclisi ilim,hayır, feyz, haya ve emniyet meclisi idi.....
Yüksek sesle konuşulmaz, kimsenin ayıbı söylenmez, kusurlar dile dolanmazdı.
Herkes müsavi idi, insanların birbirine üstünlügü ancak takvasıyla olurdu.
Meclisinde küçükler sevilir, büyükler sayılır, İhtiyaçlar karşılanır,
gripler barınır himaye görürdü.

(Devamm..)

O, daima güler yüzlü ve neşeli idi.
Ahlakı yüceydi.
Yumuşak huylu idi, lutuf ve ihsanda bulunmayı severdi.
Katı yürekli asla degildi.
Bagırıp ça ırmaz, gürültü koparmazdı.
Ayıplayıcı ve cimri degildi.

Sevdiklerinden yüz çevirir, hoşlanmadıgı bir soruya cevap vermez,
suküt ile karşılık vermiş olurdu.

Kendisi için dünyada üç şeyi terk etmiştir.
Kavga, kibr-i gurur ve malayani. (boş luzumsuz söz ve fiil)
İnsanlar hakkında üç şeyi bırakmıştır;
Dolayısıyla kimseyi zemmetmez, kusurlarını araştırmaz ve ayıplamazdı;
ancak sonu hayırlı olursa konuşurdu.
Osöze başlayınca, yanındakiler başlarında kuş varmışta
(adeta onu uçurup kaçırtmamaya çalışır gibi)sakin sakin dinlerlerdi.
Ancak o sözünü bitirip susunca konuşurlardı.
Onun yanında asla çekinmezlerdi.
İçlerinden konuşan olursa sükünetle dinler, sözünü bitirmesini beklerdi.

Ashabı bir şeye gülse o da gülerdi; onların hayret ettigi bir şeyi o da
hayretle karşılardı.
Bir yabancı gelip bir yalnışlık yaparsa, onun yaptıgı kabalıga sabır gösterir,
musamaha ile karşılardı.

Bir hacet sahibi birşey istese, onu vermelerini emrederdi.
Kimsenin fazla övmesini istemez, kimsenin sözünü kesmezdi.
Şayet haddi aşarsa, o zaman keser ve oradan ayrılırdı.

Gayet sakin, yumuşak tabiatlı, cömert, düzgün konuşan,
muaşereti (geçimi) gayet tatlı ve en şerefli bir ailedendi.

Onu İlk defa gören kimseyi, bir heyecan kaplardı;
fakat görüşüp konuşunca rahatlar ve onu severdi.

Onu vasf edenler şöyle derlerdi;
Ondan öncede ondan sonra da onun benzerini görmedim.

(Şemail-i Tirmiziden hülasa edilmiştir.)