Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Karıncanın Ayak Seslerinden

Şed­dad b. Evs r.a. bir gün Ne­bi s.a.v.’i ağ­lar va­zi­yet­te gör­dü. Sor­du:

– Ne ol­du ya Ra­su­lal­lah, ni­çin ağ­lı­yor­su­nuz?

Ne­bi s.a.v. bu­yur­du:

– Üm­me­tim için ağ­lı­yo­rum. On­la­rın şir­ke düş­me­sin­den kor­ku­yo­rum. Ger­çi üm­me­tim pu­ta, aya, ta­şa tap­maz­lar. An­cak on­lar amel­le­ri ile ri­ya eder­ler. Ya­ni in­san­la­ra gös­te­riş ya­par­lar. Amel­le­ri yal­nız Al­lah için de­ğil­dir. İn­san­la­ra her­han­gi bir dün­ya­lı­ğı he­def­le­ye­rek iba­det eder­ler. Ve Efen­di­miz s.a.v. ka­rın­ca­nın ayak ses­le­rin­den da­ha giz­li ola­rak ta­rif edi­yor­lar.

Ve bir kud­sî ha­dis­le­rin­de bu­yu­ru­yor­lar:

“Al­lah Tea­lâ bu­yu­rur: Be­nim için bir amel iş­le­yip baş­ka­sı­nı bu­na or­tak eden kim­se­nin bu ame­li ta­ma­men ken­di­si için­dir. Ben bu amel­den uza­ğım. Bu or­tak­lık­tan en uzak, en müs­tağ­ni ola­nım.”

. . .

Ri­ya, gös­te­riş ne ka­dar kor­ku­tu­yor­sa, yal­nız Al­lah’ı mu­rat et­mek de o den­li müj­de­li…
Mak­su­du­muz sen­sin ya İlâ­hi! Mat­lu­bu­muz sen.
Di­li­miz bu zik­ri söy­ler. Gön­lü­müz doğ­ru­lar bir gün.
Dua­mız bu­dur.

Hayatın İçinden İslam