Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Böyle bir Dostunuz oldu mu?

Böyle bir Dostunuz oldu mu?

Daima düşünceliydi. Susması konuşmasından uzun sürerdi.
Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla ne eksik
söz kullanırdı. Dünya işleri için kızmazdı. Kendi şahsı için asla
öfkelenmez ve öç almazdı. Kötü söz söylemezdi.

Affediciliği fıtri idi. İntikam almazdı. Düşmanlarını sadece
affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi. Kendisini
üç şeyden alıkoymuştu: Kimseyle çekişmezdi. Çok konuşmazdı.
Boş şeylerle uğraşmazdı. Umanı umutsuzluğa düşürmezdi.
Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı. Hiç kimseyi ne yüzüne
karşı ne de arkasından kınamaz ve ayıplamazdı. Kimsenin
kusurunu araştırmazdı.Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü
söylemezdi. Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle
dinlerdi. Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse,
o da güler; bir şeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret
ederdi. Gerçeğe aykırı övmeyi kabul etmezdi.
Her zaman ağırbaşlıydı. Konuşurken çevresindekileri adeta
kuşatırdı. Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı.
Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını
yerden canlıca kaldırır, iki yana salınmaz, adımlarını geniş atar,
yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve
sukunetle rahatça yürürdü. Kapısına yardım için gelen kimseyi geri
çevirmezdi. Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun
omuzlarından tutarak şöyle demişti:
“Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi yaşa!”
Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu, yüzünde
daime ışıldayan bir parlaklık olurdu. Adet üzere sarf edilen hiçbir
kötü sözü ağzına almadı. Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.
Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilmezdi.
Önüne ne konulursa yerdi. Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı.

Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste
ayrıcalıklı bir yere oturmazdı. Sabahları evinden çıkarken şöyle
söylerdi: “İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan
ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan,
saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım.”
Sıradan değildi. Sıradan insanlar gibi yaşardı. O Peygamberdi. O
herbirimize çok “düşkün”, herbirimiz üzerine “titreyen”
Peygamberimizdi(s.a.v.). Ve herbirimizden daha dosttu.
Herbirimizin ebedi mutluluğu adına Alemlerin Rabbine dost oldu.
Hatalarımıza, kusurlarımıza, eksikliklerimize, isyanlarımıza,
unutmalarımıza, günahlarımıza rağmen “çetin ve “korkulu”
Hesap Gününde bize dost kalacağına söz verdi.

Senai & Semine Demirci,

Sevgili Peygamberimiz