Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Sen-iletisi yerine ben-iletisi
Anne-babalar istemediği bir davranış karşısında çocuğa genelde, öznesi "sen" olan; "yapma", "öyle yaparsan...", "neden gidiyorsun", "bozma", "çalış", "daha iyi olmalısın", "başımın derdisin" gibi iletiler gönderirler. Bütün çocukların istediği, kendi duygularının anlaşılmasından sonra anne-babanın duyguları yönünde olumlu bir şeyler yapmaktır. Anne-baba-çocuk ilişkisinde problem her zaman çocuktan kaynaklanmaz. Onlar da yorgun, üzgün, uykusuz, sıkıntılı, kızgın, endişeli olabilir. "Yorgunum", "dinlenmek istiyorum" gibi açık bir kodla gerçek duygunun ortaya konması "ben-iletisi"dir. Anne, "tertemiz mutfağımı kirlenmiş görünce üzülüyorum" derse ben-iletisini kullanmış olur. "Mutfağı neden bu kadar kirlettin" ifadesi ise sen-iletisidir.
Sen-iletisi çocuğu isyana, inatlaşmaya ve direnmeye kışkırtırken, ben-iletisi bunları önleyebilir. Onun davranışının bizim üzerimizdeki etkisini dürüstçe iletmek, onun kötü olduğunu söylemekten daha etkilidir. Bu, çocuğa duygularımızı anlatır, davranış seçme özgürlüğünü ona bırakır, sorumluluk almasını öğrenmesinde yardımcı olur. Ben-iletisi dürüst olduğundan, çocuğa da duygularını dürüst iletilerle anlatmasını öğretir. Bu açıklığın en büyük yararı, çocuğun anne-babasını olduğu gibi tanıması, kendi duygularını açığa vurması ve içten, samimi bir ilişkinin gelişmesidir. Çocuklar anne-babalarındaki bu gerçek olma özelliğinin değerini bilirler ve şöyle derler: "Annem ve babam benimle arkadaş gibiler. Onlar iyi insanlar. Herkes gibi onların da yanlışları var, ama ben onları öyle de seviyorum."
Sonuç olarak, anne-babalar çocuklarını seviyorlarsa onların daha mutlu, daha saygılı, daha sorumlu, daha dürüst olmalarına ve olgunlaşmalarına nasıl yardım edeceklerini öğrenmek zorundadırlar. Türkiye'de son yıllarda, anne-baba eğitimi konusunda kurslar düzenlenmekte, seminerler verilmekte, kitap ve makaleler yazılmaktadır. Hattâ bu gaye ile vakıf ve dernekler kurulmaktadır. İnanç sistemimiz ve kültürümüzde de çocuklara nasıl davranılacağı konusunda zengin güzel örnekler vardır. Bu imkânları değerlendirerek mükemmel ebeveyn olmak, her anne-babanin elindedir.
Teşekkür ederim kardeşim, dikkate alınması gereken bir konu..
Allah razi olsun KASIF kardesim.
syn ömür kardeşim okunan kitaplara verilen seminerlere dikkat etmek gerektiği kanaatndeyim biri a derken biri b diyebiliyor evvela vicdanlı çocuk yetiştirmeye özen göstermeli ve tüm pedegogların dediği gibi önce kendi yaşantımızı düzen içerisine koyup evvlatlarımıza örnek olmalıyız düşüncesindeyim.ben bu yöntemi denedim evladım bana'' sen yorgunsun ben değilim ben seninle oynamak istiyorumve ben seni çok özlüyorum,odamın dağınıklığı seni rahatsız ediyor beni etmiyor'' dedi oda ben diliyle konuştu ne yapmalı hemde deha 5 yaşında bu tür paylaşımlarınız çok verimli oluyor teşekkür ediyorum :)
syn ömür kardeşim okunan kitaplara verilen seminerlere dikkat etmek gerektiği kanaatndeyim biri a derken biri b diyebiliyor evvela vicdanlı çocuk yetiştirmeye özen göstermeli ve tüm pedegogların dediği gibi önce kendi yaşantımızı düzen içerisine koyup evvlatlarımıza örnek olmalıyız düşüncesindeyim.ben bu yöntemi denedim evladım bana'' sen yorgunsun ben değilim ben seninle oynamak istiyorumve ben seni çok özlüyorum,odamın dağınıklığı seni rahatsız ediyor beni etmiyor'' dedi oda ben diliyle konuştu ne yapmalı hemde deha 5 yaşında bu tür paylaşımlarınız çok verimli oluyor teşekkür ediyorum :)
Çok dikkatli ve iyi bir ebeveyn oldugunuz için öncelikle sizi tebrik ediyorum tugçekul kardesim.
Sen-iletisi çocuğu isyana, inatlaşmaya ve direnmeye kışkırtırken, ben-iletisi bunları önleyebilir. Onun davranışının bizim üzerimizdeki etkisini dürüstçe iletmek, onun kötü olduğunu söylemekten daha etkilidir. Bu, çocuğa duygularımızı anlatır, davranış seçme özgürlüğünü ona bırakır, sorumluluk almasını öğrenmesinde yardımcı olur. Ben-iletisi dürüst olduğundan, çocuğa da duygularını dürüst iletilerle anlatmasını öğretir. Bu açıklığın en büyük yararı, çocuğun anne-babasını olduğu gibi tanıması, kendi duygularını açığa vurması ve içten, samimi bir ilişkinin gelişmesidir. Çocuklar anne-babalarındaki bu gerçek olma özelliğinin değerini bilirler ve şöyle derler: "Annem ve babam benimle arkadaş gibiler. Onlar iyi insanlar. Herkes gibi onların da yanlışları var, ama ben onları öyle de seviyorum."
Çocugunuzun kendini rahat ifade edebilmesi çok güzel birsey. Bunu desteklemelisiniz. Kurdugu cümlelerden sizi de anlamaya çalistigi görülüyor. Paylastigi seyleri dinleyip sizde ona beklentilerinizi duygularinizi anlatabilirsiniz. Sizde onu çok özlediginizi söyleyebilirsiniz. Hergün beraber (yarim saat da olsa) oynamak için bir saat ayarliyabilirsiniz. Bu çok yorucu olmayan basit oyunlarda olabilir.
Çocuklarin kendilerini ifade etmeleri çok güzel, ama anne baba çocugun her söyledikleri seyi onayliyacak diye birsey de yok. Odasini toplamasinin gerekliligini anlatip topladigi zaman ödüllendirebilirsiniz. Toplamakta zorlandigi seylerde yardimci olabilirsiniz.
InsAllah faydali olabilmisimdir. Ben tesekkür ederim.
Rabbim yardimcimiz olsun.
amin .Olmazmı çok faydalı oluyorsunuz .Allah razı olsun rica etsem okul ve hastane fobisi hakkındada birşeyler paylaşırmısınız
amin .Olmazmı çok faydalı oluyorsunuz .Allah razı olsun rica etsem okul ve hastane fobisi hakkındada birşeyler paylaşırmısınız
Cümlemizden Allah razi olsun. Tabi ki. Bu konular hakkinda aslinda çok sey paylasabilirim, ama uzun yazilar yorucu oldugu için kisa ve öz yazilar eklemek istedim.
Eger daha fazla bilgi isterseniz ekleyebilirim. Buyrun:
http://www.ihyaforum.com/cocuk-egitimi-ve-gelisimi/33672-okul-fobisi.html
http://www.ihyaforum.com/aile-ve-cocuk/33675-hayatimizi-kabusa-ceviren-fobiler-nasil-tedavi-edilir.html#post286891