Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
AĞLADIĞIMI KİMSEYE SÖYLEME ANNE...
[left]Ağladığımı kimseye söyleme anne
onlar beni güçlü biliyor
onlar beni en zor günümde bıle ayakta biliyor
ben aslında gülerek her günün akşamı evde
Ağlarken,
onlar benim içimin sızladığını,yüreğimin yandığını
bilmiyor.......
Ağladığımı kimseye söyleme anne
onlar benı kral belliyor
onlar beni kızdımmı dünyayı yakacak insan biliyor...
ben aslında onların gözlerine bakmaya bile kıyamazken,
onlar benim bir HİÇ uğruna üzüleceğimi tahmin bile
etmiyor...
Ağladığımı kimseye söyleme anne..
onlar beni ağlamaz biliyor..
onlar beni..üzüldüm mü bulunduğum şehri bulutlar kaplar
biliyor...
ben aslında odama kapanıp sitem dygusuyla bir köşeye
sinerken,
onlar beni hiç bir şeyin sarsacağını akıllarının ucundan bile
geçirmiyorlar...
Ağladığımı kimseye söyleme anne...
onlar bunu hiç bilmiyor..
onlar ben en sağlam köprülerden sıkı bağlıyımdır
hayata...
ben aslında ölümle yaşam arasındaki ince çizgide bir o yana
bir bu yana giderken,
onlar hala benim için hayatın büyük bir hayal kırıklığı
olduğunu bilmiyor....[/left]
Günlerden beri içimde bir fırtına. Bir cehennem. Korkuyorum anne! Hem de tahmin edemeyeceğin kadar çok korkuyorum.
Çocukken korktuğum da sığındığım sen olunca korku kalmıyordu. Ama şimdi sana gelsem de içimde kocaman bir korku ile yine senden ayrılıyorum.
Büyüdüm mü ben anne? Büyümek can acıtıyor denmedi bana. Büyü daha iyi olacaksın derlerdi zamanın da..
Ama anne!!
Büyümek canımı acıtıyor. Büyümek içimi yakıyor. Büyümek vakitli vakitsiz ağlatıyor beni.
emeğinize sağlık keşke kimse ağlamasa
katkınız için teşekkür ederim çok anlamlı sözler sarfetmişiniz...