Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

SEN O'SUN

SEN O’SUN

Bildim dedi Züleyha, sen o’sun.
Kendisi için mısır tanrılarının beni yarattığı,
Mısır tanrılarının benim için yarattığı.
Varlığıyla bütün boşluklarımı dolduracak olan,
Varlığımla bütün boşluklarımı dolduracak olsuğum.
Yaşamak istediğimi bana yaşatacak,
Yaşatmak istediğimi yaşayacak.
Yaşamım gibi beni ölümümde de yalnız bırakmayacak olan,
Ölümüme refakat edecek olan, tanıdım
Sen O’sun..
Evin evim, yüreğin yüreğim,
Bedenim bedenin, sensin şu cismim.
Ruhum ve bedenim alabildiğin kadarıyla senin,
alamadığının hiç kimsenin yani benim.
Ben bana yeterim senin yetmediğin yerde.
Onarırım kendi ellerimle kalbimi,
Kendi ellerimle severim kendi türeğimi.
Kendime sultan, kendime tebaa olurum.
Sen efendim olmazsan kendime köle olurum..


Görmekten sonra görülmek..

Görmekten sonra görülmek, aşkın ikinci kademesiydi.
Züleyha her şeyde Yusuf’u görmeye başladıktan sonra,
Yusuf tarafından görülmek ve bilinmek istedi.
Yusuf dedi; bil beni, gör beni.
Öyle ki var olduğumu bileyim, tamamla varlığımın kendivarlığımdaki bilincini.
Efendiyi seven köle efendidir,
Kölesini seven efendi köledir.
Tutsaklığın pazarına düştüm madem ki,
Zincirim aşktandırdiye Yusuf’a satsınlar beni..
Değil mi ki kendime denk bulduğum,
Aynı kuşakta kendisiyle kanat çırptığım,
Aşkıyla olduğum, aşkıyla onduğum,
Yitiğim ve bulduğum Yusuf
ille Yusuf..
Hangi yana adımını atsa daha özgürdü,
Hangi yana kaçsa aşıpta yüksek duvarların ardındakiparmaklıkları,
Özgürlük vardı..
Ama Züleyha aşkına henüz tam sahip çıkamamıştı,
Kalple ten arasında bu aşk bulanıktı..
Züleyha sabrın Rab’den olduğunu bilmeden sabretti.
Tahammülünde ondan geldiğini bilmedi.
Züleyha henüz bir kadının bir erkeğe bağlanabileceği o engizemli
ama en düz ve sığ sarmaşıkla dolandığından Yusuf’undallarına;
aşkın bir ihsan yolunun acılı başlangıcı olduğunu bilemedi
ve ona sahip çıkamadı.
Aşk verilmiş ona, aşkı bilmiyor, sabır verilmiş ona sabrasahip çıkmıyor.
Tahammülü bir suç gibi taşıyor.
Aşkın bir adıda sabırdı.
Ve anladı ki, aşkının ölümü yenmesi pek yakındı..

Nazan Bekiroğlu

Edebiyat