Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
ubudiyyet kulluk
)
- Ubudiyeti tahakkuk eden ve marifete eren kişi, Allah'dan zatını kendisine göstermesini yahut göstermemesini veyahut kendisine bir şey vermesini veya vermemesini istemez. Arif, Allah'dan böyle taleplerde bulunmaz. Çünkü o, artık fâni olmuş, Allah'ın varlığında, sevgi ve muhabbetinde boğulmuştur. İşte bunun içindir ki, bu mertebeye erenlerden biri şöyle der:
- Allah Teâlâ'dan istekte bulunmak benim neyime? Ben O'nun kuluyum. Efendisinin yanında kölenin irade ve ihtiyacı olur mu? Bu söz ne kadar hoştur.
Adamın birisi bir köle satın almıştı. Köle din ve salâh ehlinden idi. Efendisi onu alıp evine götürünce aralarında şu konuşmalar geçti:
Efendi:
- Benim evimde ne yemek yersin?
Köle:
- Ne verirsen onu.
Efendi:
- Nasıl elbiseler giymek istersin?
Köle:
- Nasıl elbise giydirirsen onu giyerim.
Efendi:
- Evimin hangi odasında kalmak istersin?
Köle:
- Hangi odada kalmamı istersen orada.
Efendi:
- Evimin hangi işlerini yapmak istersin?
Köle:
- Hangi işleri yapmamı istersen onları.
Bu cevap dan efendi ağlamaya başladı ve dedi ki:
- Keşke ben de Rabbimle böyle olabilseydim. O zaman ne kadar mutlu olurdum.
Bu arada köle dedi ki:
- Ey benim efendim! Efendisinin yanında kölenin irade ve ihtiyarı olur mu?
Bunun üzerine efendi de dedi ki:
- Seni âzâd ediyorum. Allah için hürsün, ayrıca benim yanımda kalmanı istiyorum. Ta ki canımla ve malımla sana hizmet edeyim.
Kim ki lâyıkıyla Allah'ı tanırsa onda ne irade kalır, ne de arzu. O şöyle der:
- Allah'dan istekte bulunmak ne haddime?..
Âbid ve zahidin dünyada şiddetle iştiyak duyduğu şey kerametlerdir. Ahiret iştiyakları da cennetlerdir. Arifin dünyadaki iştiyakı iman selâmetidir. Yani dünyadan imanlı olarak göçebilme arzusudur. Ahiretteki iştiyakı ise cehennem ateşinden halâs bulmaktır. Arif, bu iştiyakından bir an bile sıyrılamaz. Tâ ki onun kalbine hatiften şöyle deninceye kadar:
- Bu endişe ve telâş neye? Sakin ol! Sabitlerden ol! Sende iman sabittir, yerleşmiştir. Müminler imanlarının nurunu senden alırlar. Sen yarın şefaatçisin. Sözü kabul edilecek kişilerdensin. İnsanlardan birçoğunun cehennemden kurtulmasına sebep olacaksın. Şefaat edenlerin efendisi olan peygamberimiz (s.a.v.)'in yanında bulunacaksın. Bu endişe ve telâşını bırak. Başka şeylerle meşgul ol! — Mümin dünyaya gelince ona bakar, onu arzular, ister. Kalbi onunla dolar. Fakat görür ki dünya da kendisine sahip olmak istemektedir. Bunun üzerine onu boşar. Yani ona olan sevgisini geri alır. Sonra ahirete talip olur. Onu bulur. Bu sefer kalbi onunla ve onun sevgi ve iştiyakı ile dolar. Ancak bu sefer de mümin onun kendisini kayıt altına almasından ve Allah'tan gafil edip O'ndan uzak bırakmasından korkar. Neticede onu da boşar. Yani kalbinden çıkarır. Onu da dünyanın yanına oturtur. Vazifelerini eda eder, daha sonra aziz ve celil olan Allah'ın kapısına varır. Çadırını oraya kurar. Onun eşiğine yaslanır. Allah'dan başka hiç bir şeye kalbinde yer vermez. Yalnız O'nun hakkı olan sevgiye hiç bir kimseyi ve hiç bir şeyi ortak etmez.
Alıntı.