Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Acının Gizlediği Armağan
Acının Gizlediği Armağan
Bir gün okyanusta yol alan bir gemi kaza geçirerek battı. Gemiden tek bir kişi sağ kurtuldu. Dalgalar bu adamı küçük, ıssız bir adaya kadar sürükledi. Adam ilk günler kendisini kurtarmasını için Allah’a yakardı ve yardım bulurum umuduyla ufka baktı. Ama ne gelen oldu, ne giden… Daha sonra rüzgardan, yağmurdan ve zararlı hayvanlardan korunmak için ağaç dallarından ve yapraklardan bir kulübe yaptı. Sahilde bulduğu, gemiden arta kalan konserve, pusula gibi eşyaları bu kulübeye koydu. Günler hep aynı şekilde geçiyordu. Balık avlıyor, pişirip yiyor ve ufku gözlüyor, kendisini kurtarması için Allah’a dua ediyordu. Bir gün tatlı su getirmek için yürüyüşe çıkmıştı, geri döndüğünde kulübesinin alevler içinde yandığını gördü. Duman dans ede ede göğe yükseliyordu. Başına gelebilecek en kötü şeydi bu. Keder ve öfke içinde donakaldı. Şimdi bu ıssız adada, başını sokabileceği bir kulübe bile kalmamıştı. "Allah’ım, bunu bana nasıl yapabildin?" diye feryat etti. O geceyi keder ve üzüntü içinde geçirdi. O kadar dua ettiği halde, başına bu olay geldiği için sitemler etti. Ertesi sabah erken saatlerde, adaya yaklaşmakta olan bir geminin düdük sesiyle uyandı! "Benim burada olduğumu nasıl anladınız?" diye sordu bitkin adam kendisini kurtaranlara. Cevap onu hem şaşırttı, hem de utandırdı: "Dumanla verdiğiniz işareti gördük!"
Canımızı sıkan, göz yaşlarımızı inci gibi döküveren olaylar sessiz bir kurtuluş çağrısı, bir mutluluk davetiyesi belki de… İlk bakışta dayanılmaz gelen acı anlar, sonrasında kalbimizi kuş gibi hafifleten, ruhumuzu ısıtan tatlı tecrübelere dönüşüyor. Aydınlıkta seçemeyeceğimiz bir ışık, karanlık basınca fenerimiz oluyor. Keyfimiz yerindeyken burun kıvırdığımız tavsiyeler, yaslı anlarımızda imdadımıza yetişiyor. İyilik hallerinde sırt çevirdiklerimiz, zor anlarda sırtımızı dayadıklarımız oluyor. Hikayede yanan kulübenin dumanıyla kurtuluş umudunun yeşermesi gibi, yaşamımızdaki kırık dökükler, yıkıntı ve ziyanlar, kayıp ve yenilgiler yenilenmenin, yeniden doğuşun tohumlarını ekiyor aslında… Acı, derinlerinde gizlenen tatlı hediyelerle dolu. Yapmamız gereken, acıyla barışıp onu çözümlemek, gizlediği armağanı kalbimize buyur etmek…
Adem ÖZBAY
Yazı da verilen mesaj, gerçekten çok önemli. Hemen hepimizin yaptığı durumlar. Tahammulsuzluk had safhada. En zamansız esen bir fırtınanın esiri oluyor, duygusal olarak etrafa savruluyoruz. Oysa ki, o fırtınada dahi teslim olsak bizi bizden daha iyi bilene herşey yolunda gidecekte... İş o teslimiyeti başarabilmekte. Allah râzı olsun sevgili gözyaşı, müthiş bir paylaşımdı.
Umarım okuyan kardeşlerimize yol-ışık olur. İstifâde etmek temennisiyle..... ;)
umıtsızlık bıle umudumuz olabılır yeter kı bunu ıdrak edebılelım
HZ ALLAH razı olsun gözyaşı kardeşim cok etkılenerek okudum.. :'(
çok teşekkurler
teşekkürler gözyaşı, şerdeki hayr bu işte
Acı, derinlerinde gizlenen tatlı hediyelerle dolu..
Kesinlikle kardeşim..Her şerde de vardır bir hayır..
Yapmamız gereken;sabır,dua ve teslimiyet..
Allah c.c razı olsun Gözyaşı kardeşim,çok güzeldi paylaşım..
Rabbim sizlerden de razı olsun kardeşlerim. Bu güzel yorumlarınız için sağolun. Okuyan gözlerinize sağlık.
"Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz." (Bakara Suresi, 216 )
teşekkürler gözyaşı, şerdeki hayr bu işte
Bu tür yazıları okuyunca tüylerim ürperiyor ve şunu düşünüyorum: Her şeyi sevgiden yaratan Allah,bize o kadar iyilik yapıyor ki bizim onun için yaptıklarımızı düşününce ne kadar aciziz diyorum. Ne mutlu senin lutfun da hoş kahrın da hoş diyerek kulluk görevlereini hakkıyla ifa edenlere!
Bu güzel paylaşım için teşekkürler sevgili Gözyaşı...Yorum yapan kardeşlerimize biaynihi katılıyorum, evet acılar insanı yaralıyor ama aynı zamanda acılar sayesinde büyüyor ve güçleniyoruz,ayakta durmayı öğreniyoruz..
Hayat öğretilerinden birisi de acı..Ne mutlu mütevekkil bir duruşla acıyı selamlayanlara..