Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
>son nefeste buyrun...>
Ilgıt ılgıt esen seher yelinin verdği huzurun bereketine karışır daldaki serçelerin şakıması...
Arzın neresinde olursanız olun, şafak sökerken bu debdebe hep vardır ve olacaktır. Çünkü onlar kendilerine canvereni anmadan, rızık aramaya gitmezler. Önce şükran, sonra yine onun takdirinde arayış...
Bu muazzam denklem alemin her noktasına hakimdir esasen... Ademoğlu takdire rıza gösterdiği çerçevede içtatmini geliştirir ve tamam eder.
Bilelimki; ömür binbir türlü cilve ile dolu... Her nefeste farklı bir tezahür, her oluşta ayrı bir incelik gizlidir. Cümle işleri Hüdanın takdirinin akışına teslim ederken, adetullah gereği gayret sahibi olmak, inananların şiarıdır...
Güzel Anadolu’da söylenen müthiş bir kelam–ı kibar vardır. "Kulun tedbirine Allah’ın takdiri gülermiş." Tam bu noktada yaşadığımız ve yaşayacaklarımızın bizden ne aldığını veya ne verdiğini mütaala ederken, hayrı ummak ve ’Mevla’nın rahmeti’nden beslenmek esastır. Çünkü ondan gelen “Mutlak hoşluk’tan gayrısı değildir. Vakıa, onun takdiri kulun sahip olduğu ikramdır.
Biz, şer diye gördüğümüz hadiselerin hayr; hayr diye adlandırdıklarımızında şer olduğuna çokça şehadet ettik. Bilemezsin, cilve nedir, incelik nerdedir, maksat nasıl tezahür edecektir.. Vacip olan gönülden ve sıfır itiraz ile külli bir mûtilik, yanında haya ile bezenmiş sığınma halidir.
Sen, ben, O...
Biz kuluz, kulun iddiası olmaz...
Kul acziyetini bilir...
Rahman’ın karşısında boynu büküktür...
Daim hamd ve şükürle meşguldür...
İçini ve dışını mutlak bilenin azametinden, yüreğinin yağları erir...
Faniliğin hüküm sürdüğü dünyaya beş para etmez muamelesi yapar ve onunla ilgili hiçbirşeyi gönlüne koymaz...
Bilirki burası “Meşakkat tarlası” dır;
Ekinler, semereler yeniden dirildikten sonra verilecektir.
Doğru olmak, doğrularla olmak ve “sıdkın ummanında yıkanmak niyazıyla..
Son nefeste diyelim, seherde şakıyan serçeler gibi, buyrun;
“Hû”
“Allah..."