Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

3 Engelli kardeşin okuma azmi

3 ENGELLİ KARDEŞİN OKUMA AZMİ...

Sakarya'da 3 engelli kardeşten ikisi akülü arabaları olmadığı için okula tek tekerlekli sandalyede giderken diğer kardeşleri ise annesinin sırtında okula taşınıyor. Aynı sınıfta okuyan ve tenefüslerde boş sınıfta yanlız kalan 3 kardeş içinde bulundukları tüm olumsuzluklara karşın birbirlerinin elinden tutarak okuma azmi gösteriyor. Karapürçek ilçesi Mecidiye köyünde yaşayan İhsan (45) ve Yektane Güneş (41) çiftinin 3 çocuğuda engelli doğmuş. İkiz kızlar Buse ve Beyza (10) ile 9 yaşındaki Furkan karşılaştıkları engelleri birlikte aşıyor. Köydeki ilköğretim okulunda okuyan engelli kardeşler akülü arabaları olmadığından dolayı okula gidip gelmekte güçlük yaşıyor.
Yardımla alınan tek akülü arabaları da arızalanan engelli kardeşlerden Buse ve Beyza okula tek tekerlekli sandalyede gidip gelirken Furkan'da annesinin sırtında okula taşınıyor. Tenefüslerde arkadaşları dışarıda oyun oynarken onlar sınıfta yanlız başlarına kalıyor. Ancak bu durum onları yıldırmıyor. Birbirlerine göğüs geren 3 engelli kardeş herşeye karşın okumak istiyor.


"OĞLUMU HER GÜN OKULA SIRTIMDA TAŞIYORUM"


Hayattaki tek isteğinin çocuklarının yürümesi olduğunu söyleyen anne Güneş, hergün acı çektiğini belirtti.
Çocuklarını her sabah kendisinin okula hazırladığını kaydeden Güneş, çocuklarını çok sevdiğini vurguladı.
Güneş: "Onların sağlıklarına kavuşmalarını istiyorum. Tek akülü arabamız vardı. Oda arızalandı. Tekerlekli sandalyemiz var. Okula giderken İki kızımı tek tekerlekli sandalyeye bindiriyorum. Oğlumuda sırtımda götürüyorum. Bu nedenle bel fıtığı oldum. Ama hiç bir zaman yılmadım. Çocuklarımın akülü arabaları olsa onlar daha çok rahat edecekler. Çocuklarımın yürüme şansları var. Onları fizik tedaviye götürüyoruz. Daha iyi bir hastaneden tedavileri olabilrse yürüme şansları artabilir." diye konuştu.
Baba İhsan Güneş ise kızlarını tek tekerlekli sandalyede her gün okula kendisinin götürüp getirdiğini ifade etti.
Tenefüste yalnız kalan çocuklarını yanlız bırakmamaya gayret gösterdiğini anlatan Güneş şunları söyledi: "Çocukların her zaman yanlarında oluyorum. Onları bırakamadığım için iş yapamıyorum. Sabah onları okula götürüp akşamda getiriyorum. Tenefüslerde onları yanlız bırakmamaya çalışıyorum. Kızlarım tek tekerlekli sandalyede gidiyor. Evimizin yolu dik. Gidiş gelişlerde zorluk yaşıyoruz. Zaman zaman düşme tehlikesi geçiriyor çocuklarım. Akülü arabaları olsa onlarda rahat ederler. Kaymakamımız çocuklarıma her zaman sahip çıkıyor. Onun sayesinde fazla bir sıkıntımız yok."

"HAYATTAKİ TEK İSTEĞİM KARDEŞLERİMLE BİRLİKTE YÜRÜMEK"

Okul yolunda büyük zorluklar yaşadıklarını dile getiren Buse, hayattaki tek isteğinin ise kardeşleriyle birlikte yürümek olduğunu söyledi.
Okuyup öğretmen olmak istediğini belirten Buse, "Okula zorluklarla gidip geliyorum. Beyza ile aynı tekerlekli sandalyede gidiyorum. Kardeşim annemim sırtında gidip geliyor. Kardeşimle ben kaymayalım diye birbirimize sım sıkı sarılıyoruz. Kardeşimi sıkı tutuyorum. Ona zarar gelmesini istemiyorum. Okulu bitirip öğretmen olmak istiyorum. Öğretmenlikte duygu yaşıyorum. Bizden kötülerinide gördüğüm için Allahıma her zaman şükrediyorum. Engelli olmamdan dolayı itirazım yok. Her zaman kardeşlerimin yanında oluyorum."dedi.

"TENEFÜSLERDE SIRALAR KARDEŞLERİMLE OLUYOR "

Kendileri için en acı veren şeyin tenefüslerde arkadaşlarının dışarı çıkıp oynarken kendilerinin boş sıralarla sınıfta kalmaları olduğunu kaydeden Beyza ise kendisininde ana sınıfı öğretmeni olmak istediğini anlattı.
Beyza şunları kaydetti: "Arkadaşlarımız tenefüse çıkınca sınıfta ben ve kardeşlerim kalıyoruz. Sıralarda bir tek kardeşlerim var. Bu duygu o kadar zor oluyor ve içim yanıyorki bunu anlatamam. Ben bazen Buse'ye neden çıkamadığımız soruyorum. O da bana Allahtan gelen bir şey diyor. Bunu bende biliyorum. Ama bu bizim için çok acı verici bir durum. Bazen ağlamak geliyor içimden. Ama bendende kötüleri olduğunu görünce üzülmüyorum."
Yürümeyi çok istediğini dile getiren Furkan ise büyüyünce savcı olmak istediğini ifade etti. Ablalarının her zaman kendisine yardımcı olduğunu söyleyen Furkan: "Bende yürümeyi çok istiyorum. Ama bir türlü olmuyor. Artık yürümek istiyorum. Ben büyüyünce savcı olmak istiyorum. Çünkü hırsızların olmamasını istiyorum."



SAKARYA (CİHAN)

Engelliler Köşesi