Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

suskun meczup

Vaktiyle Bağdat’ta bir meczup vardı. Ne bir harf söylediği vardı, ne de bir harf dinlerdi.
Ona dediler ki:
“Ey zavallı mecnun! Neden bir harf bile söylemiyorsun?”
Şöylece cevap verdi:

“Kiminle konuşayım? Adam yok ki! Kimden cevap isteyeyim? Zamanenin insanlarını görmüyor musunuz?”

Ona dediler ki:

“Hepsi de adam bunların!”

“Hayır! Bu kavim insan değildir. İnsan dünün de gamını çekmez, yarının da. İnsan beyhude işlerin sevdasına kapılmaz. Gelmeyen şeyin gamını taşımaz. Geçen şeye karşı da âciz kalmaz.

Yoksulluk ve rızık derdine düşmez. Gece gündüz, yalnızca bir tek şeyin derdini çeker. İki âlemde ancak bir tane dert vardır. Bu söz, yakîn sözüdür, şüphe yoktur bu sözde.

Eğer bugünden yarının derdini çekiyorsan, bugünkü elinde olan ömrünü zayi ettin demektir. Gam yeme! Çünkü dünyada dert ortağı yoktur. Fakat her an binlerce dert vardır. Zor zamanda gönlünü hoş tutan insan kâmildir. Gönül hoşluğuna ermekse imkânsız bir şey... Dünyada yüzlerce gam vardır, her an bir başka gam da gelip durmaktadır. Bundan daha beter ne olabilir ki!... Sonunda gam doğuracak neşeden ne umarsın? Yokluktan doğan varlıktan ne dilersin?” dedi.

Ey dost! Neşe, Allah’tan gelir. Gelmiyorsa bahtın yok demektir. Ve çekmen gereken dert yalnızca bunun derdidir, başka bir şeyin derdi değil.

Hak’tan gelen neşeyle bir an olsun neşelendiğin zaman koskoca bir âlemin neşesine erdin demektir. Onun adını bir an olsun anmadın da, başkaca şeyler söylediysen diline doladığın şey, bir bilsen ne kadar kötü bir şeydir...

kıssadan hisse