Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Mescid-i Nebî’yi ve Hz. Peygamberin Kabrini Ziyaret

Mescid-i Nebî’yi ve Hz. Peygamberin Kabrini Ziyaret
Medine-i Münevvere, İslam nurunun yeryüzüne yayıldığı Peygamber şehridir. Her karışı, İslam’ın aydınlığını insanlığa ulaştıran Allah Rasûlünün ve Sahabenin hatıralarıyla doludur. Sinesinde İslam’ın en büyük önderlerini barındırmaktadır. İslam’ın güzelliğini insanlara ulaştırabilmek için Peygamber Efendimiz buraya hicret etmiş, İslâm devleti burada kurulmuş, İslâm’ın mesajı insanlığa buradan ulaşmıştır. Rasulüllah İslâm’ı tebliğ görevini tamamladıktan sonra burada vefat etmiş ve buraya defnedilmiştir. Böylece Medine, Allah’ın en sevgili kulunu ve insanlığın gelmiş geçmiş en büyük önderini bağrında taşıma şerefini elde etmiştir. Asr-ı Saadet, en parlak şekilde bu şehirde yaşanmıştır. İnsanlık tarihinin en güzel, en mutlu, en adil, en hakkaniyetli örnek ve model toplumu, Peygamber Efendimizin terbiyesinde bu şehirde oluşturulmuştur. Böylece bu şehir dünyada adeta cennet misali bir hayatın yaşanabileceğine tanıklık etmiştir. Tarih, Rasulüllah’ın sohbetine nail olan bu Sahabe neslinin oluşturduğu toplum kadar güzel bir topluma bir başka yerde ve bir başka zamanda şahid olmamıştır. İşte Medine-i Münevvere bu güzel insanların gelip geçtiği ve pek çoğunun bağrında yattığı kutsal şehirdir. Vefatından sonra kendisini ziyaret edenler hakkında Peygamberimizin: "Beni vefatımdan sonra ziyaret eden sağlığımda ziyaret etmiş gibidir."(Beyhaki, şerh-i şifa) (1)
"Kabrimi ziyaret edene şefaatim vâcib olur"(Keşf-ül Hafa c.2, s.250) (2)"Kim (Allâhın rızasını ) umarak Medine'de beni ziâret ederse (mutî) olana kıyâmet günü şâhit (âsi olana) şefâatçi olurum ( Feyz-ul kadir c.6 , s.140) (3)." buyurduğu rivayet edilmektedir. Bu itibarla hacıların veya umrecilerin Medine-i Münevvere’ye giderek Peygamber Efendimizin kabrini ziyaret etmeleri, mescidinde namaz kılmaları, Peygamber sevgisini yenilemenin ve onun sünnetine bağlılığı kuvvetlendirmenin önemli bir vasıtasıdır.


ََمَنْ زَارَنِي بَعْدَ مَوْتِي فَكَأَنَّمَا زَارَنِي فِي حَيَاتِي(1)

مَنْ زَارَ قَبْرِي وَجَبَتْ لَهُ شَفَاعَتِي (2)

مَنْ زَارَنِي بِالْمَدِينَةِ مُحْتَسِبًا كُنْتُ لَهُ شَهِدًا وَ شَفِيعًا يَوْمَ الْقِيامَةِ (3)

Medine