Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

ilk kez gidiyordum.

Muhterem kardeşlerim. Hep düşünmüşdüm bunları paylaşsam mı paylaşmasam mı diye ama paylaşmak ağır basdı içimde.

Yılların güzel ve dolu dolu yorgınluğu hep dilediğim istediğim bir talebelik hayatının son dönemleri idi. Bir balık nasıl arzularsa suyunu ben de arzuluyordum mezuniyyet günümü. Hep istediğim hizmeti dışarılara taşımakdı. Zaten taşınacakda mesele biz de vesile olalım niğmetlenelim düşüncesiydi. En heyecanlı gündü hayatımın. Çünkü herkes için kader anıydı belki de bu. neden kim nereye verildiyse hayatı orada geçecekti belkide. Neyse heyecanlarla beraber bir suskunluk anı yaşanıyorsu. Tağyinler okunuyor. En mühimi her kesin aynı yere odaklanması ne güzeldi. Ve işte o andı her yer okunuyordu acaba ben neden okunadım. 160 kişilik listede sanki yoktum ben. Listenin en sonuna doğruydu. Nihayet türkiye içi bitti. Avrupa bitti. Afrika bitti. En son orta asya bölgesine sıra geldi. Okundu ismim. nihayet.

Denildi ki gidiniz pasaport çıkarınız. Biz de gittik ama bilmiyorduk nereye hangi ülkeler bekliyor bizi ama önemli olan yurt dışında vazife yapmakdı. Neyse ki her şey tamamlandı. Gönderildi pasaport. Ve en son bir telefon kardeşim size vize alıyoruz suudi arabistana medineye denildi.

Aman Allahım ben kim medineye gitmek orada hizmet etmek kim. Ki medine dertlilerin dermanı hastaların şifa kaynağı ve yıkık ve bitap gönüllerin ilacı medine idi. O an öyle bir sevinç öyle bir neşe ki yılların yorgunluğu uçdu üzerimden. Neyse ki alındı vize ve binildi uçağa beraber bir arkadaşımla. o Allahın beytinin yanı başında hizmete bende Onun rasulunun şehrinde hizmete. Varıldı ve hemen mescid-i nebevii ziyaret edilecek. Akşamdı ışıkları muhteşem minareleri tağrif edilmez bir mescid. Ve bir yeşil kubbenin önünde öyle bir kubbe ki sanki göğe yükselmiş her yer nur olmuş içimiz de bir coşku inanılmaz bir heyecan Rasulullahın huzurunda olmak ona selama durmak nasıl bir duygu idi de bizi coşturmuşdu.

Şöyle bir hadis vardı : men zeeranii bağde mevtii fekeennemee zeeranii fii hayaatii
kim ki beni vefatımdan sonra ziyaret ederse hayatımda ziyaret edmiş gibidir. Allah Allah dedim biz haa biz efendimizi hayatında ziyaret ediyoruz ne acayipdi ne güzeldi tağrif edilmez ancak ve ancak yaşanılırdı.

Ve yine bir hadis vardı : men zeera kabrii vecebet lehüü şefaa atii
kim ki kabrimi ziyaret ederse ona şefaatim vacibdir.

Hele diğer gün gidiyoruz mescide. Bahçesinden girerken arkadaşım yaa muhterem vallaahi burası tağrif edilmez düşünemiyorum burayı yaa yani buranın benzeri olsa olsa ancak cennette olur diye hayretliğini dile getiriyordu.

İşte medine-i münevvere de ilk gün kısaca böyle idi. Ama hep dua ediyorum Allahıma ne olur Yarab bütün kardeşlerimi getir bu mübarek şehirlere tekrar tekrar tektar tekrar getir yarab diye. Ben hep hayatımda hangi şey bana huzur verdi ise rabbimden onu kardeşlerime de vermesini diliyorum. Allah gelene gelmeyene en kısa zamanda bu mübarek topraklara gelmeyi nasip eylesin gelenlerede bizlere dua etmeyi unutmamayı nasip eylesin.amin amin amin

Serbest Kürsü