Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Evet, hayat bir imtihan ama suyunu çıkartmamak lazım.

Yarışma Kültürü

Artık o kadar çok bilgi yarışması ve benzeri yarışmalar var ki insan seyrederken şaşırıyor. Bu kadar insan bu sorulara oturup ciddi ciddi çalışıyorsa yakında olacakları söyleyelim.

Bilgi yarışmalarına yönelik dershane ve kursların, kitap ve videoların ortaya çıkması an meselesidir. Okullar, işyerleri, muhtarlıklar kendi öğrencileri, çalışanları ya da hemşerileri bu yarışmalarda başarılı olunca bez afişler yapıp bina duvarlarına, sokak başlarına asabilirler. Mesela şöyle bir afiş: “Kim Dayak İster yarışması galibi Aslan İyibilir okulumuz öğrencisidir. Yarı Finalde kendisine başarılar diliyoruz.” İş burada bitmez herhalde. Filan partisi, “Bunu Bilemeyen Eşek yarışması büyük finali galibi Adem Pekadam’ı milletvekili adayı olarak ilan etmekten gurur duyar.” Hemen parti rozeti takılır. Flaşlar patlar. Tokalaşmalar, tokalaşmalar, yanak yanağa öpüşmeler…

Bazı durumlarda ise bu yarışmaya katılmak, bir kötü talihin peşinize takılması demektir. Adam yarışmada elenmiş ve nişanlısının babası haber göndermiş: “Bizim böyle beceriksiz, bilgisiz adama verilecek kızımız yok!” diye. Mahallenin bebeleri yarışma kaybeden bu kişileri tanıyor ve gördükleri yerde sarakaya alıyor. “Abi ya! Duşanbe nerenin başkenti insan bilmez mi ya! Hiç mi hava durumu izlemiyorsun? Ha ha ha!” Evet, Duşanbe nerenin başkentidir? Şu ünlü mısra hangi mısırcıya aittir? Katil balina olarak da bilinen canlı “adalete güveniyorum” demiş midir? Aşağıdakilerden hangisi bakandır, hangisi yumurtacıdır? Bütün bu ıvır zıvırı biliyor olmak insana haybeden bir ün ve para kazandırabiliyor.

Peki, beynimizin bir çöplük olarak para etmesi kimseyi rahatsız etmiyor mu? Bilgi yarışması değil, sanki geri dönüşüm kampanyası. Çöplüğe dönmüş beyinleri yarışmalarla geri kazanıp yakalarına boncuk takmak… Acıklı bir durum aslında. Böylece kimse okul hayatında “Örtmenim, bu bilgi ne işimize yarayacak?” diyemez. “Al çocuğum al, geçen de bir yarışmada sormuşlardı. Lazım olur.” Gün gelecek bu dalda da üniversitelerde kürsüler açılacak belki. Ne işimize yarayacağı bilinmeyen, ama önemli olabilecek bilgiler kürsüsü. Akademik hayatta yükselmenin kaybettirdiği mimiklerle platformda fotoğrafçılara ecüş bücüş gülümseyen cübbe giymiş akademisyen yarışmacılar… İlkokul mezunu ama alanında doçent olmuş. Vay be! Helal olsun! Kendini kurtarmış, evini ve arabasını da aldıysa tamamdır.

Evet, hayat bir imtihan ama suyunu çıkartmamak lazım.


Ferzan TOPATAN

Serbest Kürsü