Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Bunlar ölmesin ben öleyim
Bir ilim yuvasında çok sadık bir kedi varmış, sahiplerine çok bağlıymış. Bir gün bu ilim yuvasında büyük bir kazanda süt kaynatıyorlarmış. Kedi çok huzursuz olmuş. Bir oraya, bir buraya koşuyormuş. Sürekli bağırıyormuş; ama derdini kimse anlamamış. Yahu bu kedi hasta mı, yerinde duramıyor, bir oraya bir buraya zıplıyor, buna ne oldu demişler; ama derdini anlayan yokmuş.
En sonunda kediyi kimse anlamayınca, o da kaynar kazanın içine atlamış ve ölmüş. Bu süt içilmez diye kazanı indirip sütü dökmüşler.
Bir bakıyorlar ki, içinde ölmüş ve de zehrini kazanın içine akıtmış büyük bir yılan var. Sütü içen ölecek...
Kedi, ben buradan ekmek yedim, bu evden çok iyilik gördüm, bunlara zarar gelmesin, bunlar ölmesin ben öleyim diye kendini feda etmiş.
Fedakârlık varsa vefakârlık vardır. Fedakârlık yoksa vefa yoktur.
ayyy çok etkilendim :-\ gerçi kediye hep nankör derler ama bak burda tam tersi olmuş..eline sağlık leyl ..
çok güzeldi sevgili Leyl....
Meymune kardeşim...büyükler kedinin nankörlüğü ile alakalı şunu derler....
kedi rızkını Allahtan bilir....sahibinden değil...ondan nankör derlermiş...diye duymuştum...
bilgilerin için sağolsasın lal bunu bilmiyordum. :)
"Fedakârlık varsa vefakârlık vardır. Fedakârlık yoksa vefa yoktur."
Ne güzel, nede doğru bir söz.
Vay be ahde vefa bu olsa gerek. ::) Vefasız insanlara kapak gibi bir hikâye. :)
Hisse alınacak güzel bir kıssaydı.
Paylaşım için teşekkürler Leyl...
Fedakarlık... Ne güzel bir örnek.
Zaten hayvan deyip geçmemek gerek. Sahibini bir sevdimi hayvanlar; ölesiye yanında oluyorlar.
Hikaye çok güzeldi, paylaşım için teşekkürler Leyl kardeşim...
Çok güzel bir hikayeydi, etkilenmemek mümkün değil.
Teşekkürler..