Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Yardimlasma
Bu haftaki hutbemiz, yardımlaşma hakkında olacaktır. Müslümanların birbirlerine karşı olan vazifeleri vardır. Bunların başında, müslüman kardeşini gözetmek, sıkıntısına çare aramak, muhtaç olduğunda yardımına koşmak gelir.
Cenab-ı Hak, kullarının, hangi hususlarda yardımlaşacaklarını şöyle beyan buyurur: “…İyilik etmek, fenâlıktan sakınmak hususunda birbirinizle yardımlaşın...” ,
Peygamber Efendimiz ise: “(Her) biriniz (din) kardeşinin aynasıdır. Onda uzuntu (veren bir hal) görürse kardeşinden onu gidersin.” , buyurmaktadır.
Bütün Peygamberler iki gorev için gönderilmiştir. Allahu Teala’ya ibâdet, halka hizmet. Bir müslüman, şu dört şeyle meşgul olabilir: Fayda veren ilmi öğrenmek ve öğretmek ile; zikir, tesbih, Kur’an-ı kerim okumak, namaz kılmak gibi ibadetler ile; Müslümanların yardımına koşmak, onların hayrına vesile olacak şeyleri yapmak ve onları sevindirmek ile; kendinin ve ailesinin gecimini temin için çalışmak.
Allah yolunda mallarını, mülklerini bırakıp, Mekke-i Mükerremeden Medine-i Münevvereye yerleşen Eshâba “Muhacir”, Mekkeden gelen kardeşleriyle ellerindekini paylaşan, onlara kucak açan, bütün varlıklarıyla onlara yardımcı olan Eshâba da “yardım edici manasına gelen” ‘Ensar” ismi verilmiştir. Cenab-ı Hak, Kur’an-ı Keriminde, bu iki zümrenin imanda ulaştıkları kemal mertebeyi şöyle beyan buyurur:
“Onlar ki iman edip, hicret ettiler ve Allah yolunda mücahede ettiler. (Yine) Onlar ki (Rasülüllah’ı ve muhâcirini kendi hânelerinden ve yerlerinden meskenler tahsis ederek, yer verdiler, yerleştirdiler ve yardim ettiler. (Onlar ile berâber olup, düşmanlarına karşı her yonuyle yardımlastilar. Ensar oldular) işte bu (muhacirin ve ensâr) gercek müminlerdir. Mağfiret ve kerîm bir rızık da onlarındır.”
Muhterem Müslümanlar!
Cömert; hiçbir karşılık beklemeden yardim eden kimsedir. “Kerem ve cömertlik öyle bir meziyettir ki, sahibinin ayıplarını ve kusurlarını örter.” Abdülkâdir Ceylânî hazretliri: “Allah’a gecenin namazı, gündüzün orucu ile ulasmis değilim. Allah’a ancak cömertlikle, tevâzu’ ile ve sadrımın selâmetiyle vâsıl oldum.” buyurmuşlardır. Bir de cömertlik edeceğimiz kimseler, Allah ve Rasülü ile onun sevdiklerinin, kendilerine bizzat kıymet verdikleri kimseler olur ise, gayretimiz daha da fazla olması icabeder. Ozellikle Annemiz, babamiz, akrabalarimiz, komsularimiz, oksuz ve yetimler gibi. Cenab-ı Hak Peygamber Efendimizin talebeleri olan Eshâb-ı Suffe için:
“Verin o fakirlere ki, Allah yolunda kapanmışlar, şuraya buraya dolaşmazlar. İstemekten çekindirleri için, bilmeyen onları zengin zanneder. Onları sîmâlarından tanırsın, halkı bîzar etmezler.” , buyurmaktadır.
Kabre girene kadar herkes birbirine muhtaçtır. Bugün yardım edecek durumda olan, yarın yardıma muhtaç olabilir. Unutmayalım ki, Merhamet etmeyen, merhamet olunmaz.”
Maide 2
Tuhfetü’l-Ahvezî c.6 s.56
Şeyh Muhammed Nevevî, Şerh-u Merâkıl ubudiyye, Şerh-I Bidâyetü’l-Hidâye lil-gazâlî s.35-38
H. Arıkan Siyer-I Nebî s.161 Fazilet Neşriyat. 3. Baski
Nüzhetü’l-Mecâlis c.2 s.67
Enfal 74
Seyyid-I Şerif Cürcânî hz. Kitâbü’t-Ta’rîfat.s.79
İmam-I Şafii
Şeyh Muhammed Nevevî, Şerh-u Merâkıl ubudiyye, Şerh-I Bidâyetü’l-Hidâye lil-gazâlî s..37
Bakara 273