Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Papatyanın hikayesi
‘’Gerçek sevginin söylenmeden, yaşamadan ve asla kavuşamadan var olabileceği üzerine’’
Koskocaman bir bahçede harikulade çiçeklerin arasında bir papatya, aşık olmuş, yanmış tutuşmuş ak sakallı bahçıvana.
Yüzlerce çiçeğin arasında onunla sadece onunla ilgilensin, buz gibi suyunu sadece ona döksün, sadece ona değsin makası, sadece ona gülsün dudakları.
Kıskanıyormuş bahçıvanı kırmızı güllerden, mor menekşelerden, lalelerden, zambaklardan. Papatya sadece bahçıvan için açıyormuş bembeyaz çiçeklerini.
Bir gün aşkı o kadar büyümüş ki, papatya yapraklarını taşıyamaz olmuş.Eğrilivermiş boynu.Toprağa bakıyormuş artık. Bahçıvanın sadece sesini duyuyor ayaklarını görebiliyormuş ancak. Fakat buna da şükür diyormuş , yetiyormuş ona bahçıvanın varlığını hissetmek.
Zaman akıp gitmiş. Papatya bahçıvanın yüzünü görmeyeli epey olmuş. Ne var sanki boynunu kaldırsa bir kerecik ve yüzünü görsem diyormuş.
İşte bir gün, bahçıvan papatyaya doğru yaklaşmış. İncecik bedenini ellerinin arasına almış.Elindeki sopayı köklerinin arasına toprağa sokmuş ve iple papatyanın gövdesini bağlamış sopaya. Papatya o an daha çok sevmiş bahçıvanı. Ama hala göremiyormuş onun yüzünü. Ama bedeni kurtulmuş, eğrilip toprağa düşmekten.
Uzun bir müddet bahçıvan uğramaz olmuş bahçeye. Gelen giden yokmuş. Kahrından ölecekmiş papatya.
Ama işte bir sabah hortumdan akan suyun sesiyle uyanmış. Derin bir oh çekmiş. Çılgıncasına sevdiği bahçıvanı geri gelmiş. Birden kendisine doğru gelen iki ayak görmüş. Ama gelen sevdiği bahçıvan değil başka birisiymiş. Papatyanın kafasını kaldırmış yukarıya doğru, ne güzel açmışsın sen öyle demiş.
Bu gelen gencecik yakışıklı bir delikanlıymış. Gözleri gök mavisi… Ama demiş genç adam gövden seni taşıyamıyor. Ve elindeki makası papatyanın boynuna doğru uzatmış. Bir anda başını gövdesinden ayırmış. Papatya yere düşerken hatırlamış. Sevdiği o yaşlı bahçıvanı. Birde gencecik yakışıklı delikanlıyı düşünmüş. Ve o an anlamış neden yaşlı bahçıvanı sevdiğini.
O her şeye rağmen papatyaya emek vermiş, ona hiçbir zaman güzel olduğunu söylememiş ama onu aslında hep sevmiş.
Papatya anlamış artık sevgi emek istermiş.
Yere düştüğünde son bir kez düşünmüş sevdiğini ve teşekkür etmiş ona en içten.Son yaprağı kuruduğunda artık biliyormuş neden sevdiğini.