Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

MUKÂDDESATA TAZÎM VE HÜRMET GÖSTERMEK ..

MUKÂDDESATA TAZÎM VE HÜRMET GÖSTERMEK


Cenâb-ı Hak, mahlûkâtından bazı şeylere bizzât kendisi kıymet ve değer vermiş, insanların da bunlara tazîm göstermesini ve hürmet etmesini emretmiştir. Rasûlullaha, Kurân-ı Kerime, Kabe-iMuazzamaya, mescidlere, ülül-emre, ilme, âlimlere, talebelere hürmet ve tazîm göstermek Allahın emridir. Bunlara islâmın şeâiri denir.

Bir âyet-i celîlede şöyle buyurulmuştur meâlen: [color=red]Kim Allahın şeâirine, tazîm ederse şüphe yok ki o tazîm, kalplerin takvâsındandır. (Hacc Sûresi, 32)

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Hayırlınıza veyâ büyüklerinize kıyam ediniz. buyurmuşlardır. (Buhârî Kitâbül-Menâkıb-i Ensâr, Sad bin Muaz)

Cenâb-ı Hak Peygamber Efendimize gösterilmesi îcâbeden hürmet ve edebî, ehemmiyetine binâen kitabında kendi kelâm-ı kadîmi ile müminlere öğretmiştir. Şöyle ki:

Asr-ı saâdette bir kurban bayramı günü bâzı kimseler Rasûlüllahtan evvel kurban kestikleri için Peygamber Efendimiz onlara kurbanlarını iâde etmelerini emir buyurmuşlardı. Bu hâdise üzerine şu meâldeki âyet-i celîle nâzil oldu: Ey îmân edenler, Allah ve Rasûlünün önüne geçmeyin ve Allahtan korkun. Çünkü Allah işitir, bilir (Hucurât Sûresi, 1)
Ehlince mâlûmdur ki; âyet-i kerîmede mefûl yâni neyin öne geçirilmeyeceği zikredilmemiştir. Böyle olunca, âyet-i kerîmenin mânâsı şudur: Şunu veyâ bunu takdim diye düşünmek şöyle dursun, öne geçmek nâmı verilecek hiçbir fiili yapmayın. Veyâ, hiçbir işi, kendinizi de başkasını da aslâ takdim etmeyiniz, öne geçirmeyiniz demektir.

Cenâb-ı Hak âyet-i kerimenin devamında şöyle buyururlar: Seslerinizi Peygamberin sesinin fevkınde kaldırmayın ve ona söz söylerken birbirinize bağırdığınız gibi yüksek sesle söylemeyin. Haberiniz olmadan amelleriniz hiçe iniverir.
Âyet-i celîlede hürmetsizliğin insanı dinden çıkarabileceğine işâret vardır. Zîrâ amellerin yok olması, sâhibinin dinden çıkmasıyladır.

Bu âyet-i kerîme nazil olduğu zaman Sâbit ibn-i Kays (r.a.), [color=green]sesi diğer insanlara nisbetle yüksek olduğu için, «farkında olmadan yüksek sesle konuşurum da amellerim yok oluverir» korkusuyla Rasûlüllahın huzûruna yaklaşmıyordu. Fakat içindeki Rasûlullahı görme isteğini de bir türlü bastıramıyordu. Sonunda çâreyi kendisini eve hapsetmekte buldu. Rasûlullaha hürmette kusur etmemek için gösterdiği sonsuz fedâkârlığı öğrenen, Rasûlullah: Sâbit, Cennet ehlindendir, buyurdular.

Hayatın İçinden İslam