Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Bu Dem...
Zalimin çehresi gülüyor bu dem.
Gözlerde öfkenin çekilmiş pimi
Gönüller hüzünle doluyor bu dem.
Eşref-i mahlukat! Hani, nerede?
Vicdansız yazıyor her şecerede
Adalet beklenen şu yerkürede
Mazlumun eli boş kalıyor bu dem.
İştigal eden çok; şerle, abesle
İrkildim duyduğum her acı sesle
Nice gafil gördüm; şevkle, hevesle
Günah deryasına dalıyor bu dem.
Şerefin, onurun yıkılmış bendi
Taç giymiş, makamda, alçağın fendi
Hayâ köle olmuş, iblis efendi
Güller tomurcukken soluyor bu dem.
Gökkubbe altında bozulmuş nizam
Cahilin büyüğü alim-i âzam!
Güfteler kederli, besteler hüzzam
Sazlar dertli dertli çalıyor bu dem.
Kime dost dediysem gördüm ki kalleş
Edepli olana arsız tebelleş
Haslet pazarında namertlik beleş
Duyan, koşa koşa geliyor bu dem.
Sönmüş, ruha çıra nurlu kandiller
Gönül incitiyor kin akan diller
Lale boyun bükmüş, kokmuyor güller
Eller gözde yaşı siliyor bu dem.
Kalp kırmak meziyet, mezâlim mübah
Arşı titretiyor çekilen her ah
Güneşe zül olmuş doğduğu sabah
İnsanlık gün be gün ölüyor bu dem.
İnsanlık gün be gün ölüyor bu dem.
Mecit AKTÜRK