Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Son Nefesime Kadar...
Ne zaman bir kış günü göklerden süzülse kar
Anılar dile gelir, gönlüme hüzün akar
Diyorlar ki; her ateş düştüğü yeri yakar...
Şimdi ferhat misali dağları aşıyorum
Bu gerçeği kış günü yanarak yaşıyorum.
Bir kez olsun demedim; demem sana "sen de yan! "
Kan ağlar kan kusarım, etmem kimseye ayan
Ne vefasız oldum ben, ne de sözünden cayan...
Şu koskoca dünyayı etsen de gönlüme dar
Unutmam yeminimi son nefesime kadar.
Hiç umurumda değil; varsın desinler "deli"
Ben zaten benden geçtim, bana veda edeli
Çeke çeke öğrendim neymiş aşkın bedeli...
Gezdiğimiz yerlerde senden iz arıyorum
Acıma "merhem" dedim, yaramı sarıyorum.
Günü güne ekledim hep adını anarak
Her an kapı çalacak, geleceksin sanarak
Bazen bîtap, perişan, canımdan usanarak...
Düştüm aşkın lavına mum gibi eriyorum
Hazan esti gönlümde, gam, keder deriyorum.
Ey vefasız! Şaşır da bir hatırla, bir ara
Sor ki, neden kanıyor, kapanmıyor bu yara?
Gönül terazisinde aşk gelmiyor ayara...
Her adımda, hırsımdan, yolları eziyorum
Efkâr sokağındayım... perişan geziyorum.
İsyan etmedim, etmem, görünse de çile şer
Korkarım ki kaderim bahtıma mezar eşer
Bilmem var mı cihanda, bencileyin bir beşer...
Varsın ellerin beni hergün ateşe itsin
Unutmadım... unutma! Sen, bir bana aitsin!
Mecit Aktürk