Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Hüzzama aşinadır nefesim, hicrandır melalim!

Ne söylesem
Sinemi aşikar eylemeden
sessizce göçüp gitsem


Umudun
senasında dirilmenin
itminanlığına erişip sevinsem


Şevkin lahzasında
tebessüm etmeyi öğrenip,
hikmetini şehretsem


Vurgun
yemiştir nice gönüller


Sanki intizarın
halvetinden nükseden,
ruhu yoran dehlizler


Issız sokaklarda,
eşiklerin kucak aştığı
nazarlardadır kimsesizler


Bir lokma ekmeğe
muhtaç kalan nefesler,
nefislerin terketmediği zafiyetler


Hangi
nisayı fark etsem


Bir köşede
suskun ve kederli
halini merak edip düşünsem


Parmaklarının
arasında tüten sigaranın
acziyetinden medet
beklemekten mi söz etsem


Kahkaha atan
ve fakat fark etmekten
uzak talebelerin
ufuklarından ne beklesem


Yalan, yanlış
niçin devam eder


Tefekkür etmek
bu kadar mı ruha azap
eden nahoş bir keder


Ellerden
düşmeyen telefonlar
hangi meramın derdine
derman olacak bir bedel


Aklım ve izanım,
irademe hükmetmeyen
bir belanın intirarında
inleyen hangi neden


En yakın
dostum vefat etmiş...


Bir ömrü
ilim tahsili için derlemiş
ve tebessüm için ne naif bir
nefesin sahibiydi


Her vakit
umudun içinde cehdeden,
emri bilmaruf için seferden
sefere giden bir arifti


Gençlik yıllarımı
en güzel ve en anlamlı
kılan bir rehberdi,
yokluğunda umutla beklenirdi


İmamhalipli yılları,
ilahiyat fakültesinde ki
azimli secaatı her vakit
dikkatimi cekmiştir


Bazen
sefil halimi Hazreti Ömerin
hasletlerine benzetirdi
ve muhabbetle gülerdi


Kimi zaman
üstadım, “şu sözlerime
darılma der ve eğer


“yenge hanım
cennete giderse senin
titizliğine sabrettiği için
gideceğine inanırım” derdi


Simsiyah
ve gür kaşları vardı,
sangi saçlarına nispet yapmak
için adeta yarıştalardı.


Cenabı Hak
Talaslı Mehmet Muchan
kardeşime Rahmet eylesin
ve mekanını cennetle müjdelesin.




Mustafa CİLASUN

Kendi siirleriniz