Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Hangi derdi şehretsem bir umut var!
Hangi gönül
perdesini aralasam
İçine dert olan gamın
hicranıyla burukluk yaşasam
Umudun senasında
teselli bulup ağlasam
Lahzanın şiarında sinemi açıp yalvarsam
Lütfeden
Rabbimin aşkıyla
dağlansam
Titreten
firkatiyle şevki ansam
Ruhumun figanını anlasam
İçimde
lal olan gamdır
Yıılara sari suskun
bırakan ibretli vicdandır
Şehrine
malik olmadığım
batın yakınımdadır
İlmin
edep zerkeden
süruru izanıma ardır
Mağdur olan
kim varsa yakınımdır
Mahzunluğu evet, gamımdır
Solgun umutları acımdır
Bir edep
timsali nefes derki;
Dilegelen mısralar ve
hasredilen vakıalar adına sanki
“Gecekondu”
şiirleri tabirini lütfedince
İçim sısladı
her ne sebepse o an aniden
Bir aşağılama
atfediyordu gönlüme
Edebin dilinde kikıymetli haliyle
Onur duydum,
o an burkuldum
Edep adına sustum
Neden hor
görür bilmem ki
Gecekondu sakini insan
değil mi anlamadım sanki
Şehir kültürü
adına azam kesilmiş illaki
Yazdığı ne varsa
hüccet olmuş inanki
İnsan gönül
dilinden kal etmeli
Nefsin resmini öncelememeli
Ruhun lisanını şehretmeli
Evet, ne
şairim ve ne de yazar
Rabbime sığınırım
yok billahi kalbimde izmihlal
Sineme düşen
ne varsa, ibret içinn olacaksa
Dile getirmek için
azminden kim alıkoyar
Kabir içimde
yaşayan bir eşşiz har
Aşk dile gelince içim sızlar yar
Hakikat şiarı farktır ey ar
Gönül
terbiye ister nefs adına
Ruhun şehri muhtaçtır
hakikatin ilgasına
Akıl ilmin
feridir, izanın zikridir
Muvazene aşk için gereklidir
Harap
olmuş gönül nefstir
Ruhu olması illetidir
Aşk adına lekedir
Mustafa CİLASUN