Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
m.a.ersoy'dan / amin alayı.
En önde, rahlesi âguş u ihtirâmında,
Ağır ağır yürüyen bir dokuz yaşında melek,
Beş on adım geriden, pîş-i ihtişâmında,
Şafak ziyâları hatta ufûl edip gidecek
Kadar lâtif, iki ma'sûmu bir açık payton
Vakar u nâz ile çekmekte; arkasında bunun,
Küçük adımlı yaman bir tabur ki hayli uzun!
O ruhtan daha sâfî olan yüreklerden,
Zaman zaman bir İlâhi terâne yükseliyor;
Bu cûş u saffetin aksiyle tâ meleklerden
Zemine doğru bir “amin!” sadâsıdır geliyor.
Muhîti her birinin bir sabâh-ı nûrânûr,
Bütün bu kafile efrîdı, pür-sürûd u sürûr,
Yarıp önünde duran halkı muttasıl gidiyor!
Bu bir ketîbe-i ma'sûmedir ki, ey millet:
Selâma durmalısın şanlı rehgüzârında;
Bu bir cenâh ki: Âtide bir ufak hareket
Yapıp cihanları oynatmak iktidarında!
Gelir de sâye-i imdâd-ı Hak'ta bir gün, bu,
Girer diyâr-ı meâliye doğrudan doğru.
Bu ancak işte, eğer varsa, şanlı bir ordu!
Evet ilerlemek isterse kârbân-ı şebâb,
Yolunda durmaya gelmez. O çünkü durmıyarak,
Sabâh-ı sermed-i âtiye eylemekte şitâb;
O, çünkü isteyemez hâle katlanıp durmak!
Onun kudûmü için nâzenîn-i istikbâl,
Açar da sîne, o olmaz mı per-küşâ-yı visîl?
Durur mu artık onun karşısında mâzi, hâl?
Fakat o zemzemeler uçtu hep dudaklardan...
Sürûd u neşve bu âlemde pek süreksizdir!
Ağır ağır geçiyorken alay sokaklardan
Gelir de caddenin ağzına mıhlanır, dikilir.
Mehîb manzara bir anlı şanlı gerdûne,
İçinde pudralı üç katlı çehre! Neyse yine,
Yol açtı bir iri ses mevkibin geçip önüne:
-Siz ey heyâkil-i bî ruhu devr-i mâzînin,
Dikilmeyin yoluna kârbân-ı âtinin;
Nedir tarîkini kesmekte böyle isti'câl?
Durun, ilerlesin Allâh için, şu istikbâl.
KELİMELER OSMANLICA OLDUĞUNDAN ANLAMAKTA ZORLANDIM NE YALAN SÖYLEYEYİM AMA BİR DAHA OKUYUNCA ÇOK ŞEYLER İFADE ETTİĞİNİ GÖRDÜM.TEŞEKKÜR EDERİM