Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim

Misketlerinizi etrafa rastgele dağıtmayın!!!

Çok mesgulüm çok. Hep yapacak bir seylerim, yetisecek yerlerim var. Çok mesgulüm “Hep aklimdasin ama bir türlü arayamiyorum. Bir ara görüssek ne iyi olur aslinda”. Çok mesgulüm çok. “bu hafta sonu çocugumla (ya da yegenimle) birlikte olsam ne iyi olur aslinda. Sadece o ve ben bir seyler yapsak. Ama görmem gereken o kadar insan ve yapmam gereken o kadar sey var ki”.

Çok mesgulüm çok. “Bana ihtiyaci var biliyorum. Bir el versem, yardim etsem bu döneminde. Ama ben de yetisemiyorum ki hiçbir seye”.

Çok mesgulüm “Bu hafta sonu sadece kendimle olsam. Güzel bir kahvalti yapsam, yürüyüse çiksam, elimde kumanda kanallari degistirsem, gazeteleri okusam. Sevdigim seyleri yapsam. Özledim kendimle kalmayi yahu”.

Bu ve benzeri cümleler belki hergün geçiyor aklimizdan. Hepsini bir arada yapamiyor belki hiçbirini gerçeklestiremiyoruz. Kendimizi kaptirmis gidiyoruz hayatin akisina. Önemli ya da önemsiz bizi mesgul eden o kadar sey var ki.

Bazen bunlarin arasinda kaybolup gittigimizi farkedemiyoruz bile. Farkettigimizde de, “Su isimi de bitireyim ondan sonra...” diye erteliyoruz. Hadi bu sefer ertelemeyin, uzun süredir ertelediginiz aramalari yapin, sesinizi duyurun sevdiklerinize. Hayat geçiyor ve sizin elinizde bir kavanoz misketiniz var. Rastgele dagitmayin onlari.

Genç adam yogun is temposundan iyice bunalmisti. Vakit aksama yaklasiyordu, ama mesai kavramina çok yabanci oldugu için evine ne zaman gidecegi belli degildi. Basini iki elinin arasina aldi, gözlerini sikica kapadi. Çok para kazaniyordu. Yöneticiydi, birçok insanin imrenerek baktigi bir konumdaydi. Ama yasadigi hayati hayat olarak görmüyordu. “Bu ne biçim hayat böyle!” diye söylendi kendi kendine.

Hafta sonlarinda dahi evine gidemiyordu. Toplantilar, is seyahatleri, yazismalar ve kosusturmacayla geçen bir hayat. Ailesine, çocuklarina vakit ayiramiyordu. Pek çok yakin dostunun adini dahi unutmustu.

Bu karamsarlik içinde kivranirken, birden çekmecesindeki küçük radyosu aklina geldi. Radyoyu açti. Yayinlanan müzik parçasiyla biraz rahatladigini hissetti. Müzigin ardindan yasli bir adamin konusmasiyla gayri ihtiyari radyoyu kapatmak istedi. Ama birden durdu. Ilginç bir teoriden sözedecegini söylüyordu yasli adam. “Bin misket teorisi”ni anlatacakti. Merakla dinlemeye basladi. “Birgün oturdum ve biraz aritmetik yaptim. Ortalama bir kisinin yetmis bes yasina kadar yasadigini varsaydim. Biliyorum, bazilari daha çok, bazilari da daha az yasar. Ama biz yetmis bes sene yasadigini düsünelim. Bir yilda 52 hafta oldugu için, 75’i 52 ile çarptim ve ortalama ömre sahip bir insanin tüm hayatinda yasayacagi cumartesi sabahi sayisi olarak3900 rakamina ulastim. Simdi beni iyi dinleyin. En önemli kismina geliyorum. Bütün bunlari ayrintili olarak düsünmeye elli bes yasinda baslamistim. Yaptigim hesaba göre bu yasa kadar 2180’in üzerinde cumartesi yasamistim. Ve eger yetmis bes yasina kadar yasarsam, yasayacagim cumartesi sayisi sadece bin adet olacakti. Bir oyuncak dükkanina gittim ve dükkanda bulunan tüm misketleri aldim. 1000 adet misketi bir araya getirmek için üç tane daha oyuncakçi dükkanini ziyaret ettim. Bunlari eve getirdim ve atölyemdeki radyomun yaninda duran büyük, seffaf bir kavanozun içine hepsini doldurdum. O günden sonra, her cumartesi kavanozdan bir tane aldim. Misketlerin azaldigini gördükçe, hayatimdaki önemli setleri daha fazla düsünmeye baslamistim. Anladim ki, dünyadaki zamanimin akip gittigini seyretmek kadar önceliklerimi düzene koymama hiçbir sey yardim edemez”. Yasli adamin anlattiklari öylesine etkiliydi ki, genç isadami adeta dünyadan kopmus, radyoya kilitlenmisti. Yasli adam su cümlelerle konusmasini tamamladi: “Programi kapatmadan önce simdi size son bir sey daha anlatacagim. Bu sabah kavanozun içindeki son misketi de aldim. Eger önümüzdeki cumartesiye kadar yasarsam, bana biraz daha zaman verilmis olacak. Unutmayin, hepinizin kullanabilecegi en önemli sey, biraz daha fazla zamandir.”

Kişisel Gelişim