Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
Kerbela Mersiyesi.........
ederek merhum Kağızmanlı Cemal Hoca’nın Kerbelâ mersiyesini teberrüken arz ediyorum…
Yezid’e lânet olsun, niçin uydu hevaya?
Allah Allah bu ne hal yaptı Al-i Abaya?
Hasan’a ağu verdi, zulmetti şahzâdeye.
Muhibbi Al-i evlat, gel seyret, bu sahraya.
Şimr çaldı hançeri, gerden-i şah zibaya.
Lânet ola o kelbe, düşe kahr-ı Hudâya.
Esen yeller haber ver, bu hali Mürtezaya;
De ki; çifte kuzular gitti Dar’ül-bekâya.
Al-i Yezit zulmünün sesi çıkar semaya.
Bu ne cefadır Allah, evlad-ı Mustafa’ya?
Hüseyin atından düştü, sahra-yı Kerbelaya,
Cibril, kurban haber ver, Sultan-ı Enbiyaya.
Çifte kübbesi düştü, Arş-ı Rahman ağlıyor.
Kürsü kalmış kararsız, kevn-i mekan ağlıyor.
Levh-i mahfuz kalemi, emr-i Yezdan ağlıyor.
Sidre’de Cibril ağlar, melekler kan ağlıyor.
Sekiz cennet, yedi nâr, heft âsuman ağlıyor.
Matemdedir yıldızlar, ay yüzlü han ağlıyor
Gün yüzün gubar almış, cümle cihan ağlıyor.
Cennette İdris ağlar, hur-i gılman ağlıyor.
Seher yeli durukmuş, durgun umman ağlıyor.
Kerbela çöllerinde çifte civan ağlıyor.
Hüseyin atından düştü, sahra-yı Kerbelaya,
Cibril, kurban haber ver, Sultan-ı Enbiyaya.
Hasan’ım ağu içti, leb-i sükker ah çeker.
Hüseyin atından düştü, kime şikâr ah çeker.
Nerde kalmış acaba Bak Zülfikâr ah çeker.
Ali’nin on bir oğlu yerde yatar ah çeker.
Fatma nene,ciğeri sızlar, sızlar ah çeker.
Ümmügülsüm, Rukiye çifte Nigar ah çeker.
İbrahim, Kasım ağlar, kılar zâr zâr ah çeker.
Hatice ana duymuş, yavrum diyer ah çeker.
Meryem, Asiye gelmiş, ağlar ağlar ah çeker.
Havva, Hasan, Hüseyin’im diyer diyer ah çeker.
Hüseyin atından düştü, sahra-yı Kerbelaya,
Cibril, kurban haber ver, Sultan-ı Enbiyaya.
Hazreti Adem zişan, Nebi Ziba ağladı.
İdris Firdevs içinde kasr-ı âlâ ağladı.
Nuh ile Hud, Salihî düştü zâra ağladı.
Yakup,Yusuf, Şuayib, Lût, hem Yahya ağladı.
Zekeriya zikrinde, Tur’da Musa ağladı.
Mekke, Medine, Kubeys, Tur-i Sina ağladı
Dahi Harun’la Davut, Süleyman da ağladı.
Cercis’i biçer hızar, İlyas da ya ağladı.
İlyasa, Zülküflü hem Meryem ana ağladı.
Hüseyin atından düştü, sahra-yı Kerbelaya,
Cibril, kurban haber ver, Sultan-ı Enbiyaya.
Ebubekir, Ömer’e bu zarardır Osman’a,
Cümle Kureyş ensarın düştü ah u figana.
Al-i Yezit, boyadı çifte kuzun al kana.
Ey Server-i Enbiya, sen bunu de Süphana.
O gün ola göreydim Yezit düşe nirâna,
Sırattan seyredeydim, geçeriken o yana,
Cümle nebiler ümmet, sallanarak cinana.
Huriler karı gelir Hüseyin ile Hasan’a
Fatma ana şâd olur, müjde gider Rızvana.
Hüseyin atından düştü, sahra-yı Kerbelaya,
Cibril, kurban haber ver, Sultan-ı Enbiyaya.
Medine dağlarında süsemle sümbül ağlar.
Husırat metel atmaz, esmez olmuş yel ağlar.
Dağlar ingil ingilder, sular sarhoş sel ağlar.
Cümle kuşlar figanda, bak dertli bülbül ağlar.
Viranede baykuşlar, hû çeker yıl yıl ağlar.
Kerbelaya kulak ver, sahra ağlar, çöl ağlar.
Biten otlar baş eğmiş, çimen çiçek, gül ağlar.
Lânet olsun Yezid’e şah u geda kul ağlar.
Ey Mürteza gel yetiş, binekte düldül ağlar,
Hasan’ım ağu içmiş, göz yaşları sel ağlar.
Kerbela imdat ister, gözedirler yol ağlar.
Hüseyin atından düştü, sahra-yı Kerbelaya,
Cibril, kurban haber ver, Sultan-ı Enbiyaya.
Cemal Hoca Yezid’i yara tabşır kahrola.
Ah çekuben ağla gel, zâra tabşır kahrola.
Lânet âl-i Yezide, ere tabşır kahrola.
Yüz on dört sûredeki sıra tabşır kahrola.
Hazreti Nurdan düşen tere tabşır kahrola.
Yüz sühufun serveri çâra tabşır kahrola.
Bin bir kelam tuhfesi tûra tabşır kahrola.
Bu davayı tehir et, haşre tabşır kahrola.
Al-i Yezit sevkolur, nâra tabşır kahrola.
Alır bidadı anda, bire tabşır kahrola.
Hüseyin atından düştü, sahra-yı Kerbelaya,
Cibril, kurban haber ver, Sultan-ı Enbiyaya.
“Allahü teâlâ, bu kanlara ellerimizi bulaştırmaktan bizleri korudu. Biz de dillerimizi bulaştırmaktan korumalıyız!”
İmam-ı Şafi (r.a.)